Bayezid-i Bistami hazretleri “rahmetullahi aleyh”, Evliyanın en büyüklerindendir.

Bir gün;
- Senin mürÅŸidin kimdir efendim? diye sordular bu zata.
- MürÅŸidim, bir kadındır, buyurdu.

Anlamadılar:
- Kadın mı dediniz efendim?
- Evet.

- Hiçbir ÅŸey anlamadık efendim.

Åžöyle izah etti:
- Ben, aÅŸk-ı ilahi ile kendimden geçmiÅŸ halde bir yolda yürüyordum ki, bir kadına rastladım. Sırtında un çuvalı vardı ve kan ter içerisinde, zor götürüyordu.

Az yardım eder misin?

Beni görünce;
- Az yardım eder misin? dedi.

Cevap olarak;
- Ä°sterdim, ama benim de gücüm yetmez diyecektim ki, az ötede, kafes içinde bir aslan gözüme iliÅŸti.

Yanımıza gelmesi için kalbimden dua ettim.
Hayvan, kafesten çıkıp yanımıza geldi.

Çuvalı kadından alıp, o aslana yükledim ve;
- Haydi bacım, bu hayvan sana yardım etsin, dedim.

Dedim ama, böyle açık keramet gösterdiÄŸim için de piÅŸman olmuÅŸtum.

Zulmettin o hayvana

Kadın geri geldiğinde sordum.
- Aslan dediğimi yaptı mı?
- Evet yaptı, ama zulmettin o hayvana.

- Zulüm mü yaptım, neden?
- Çünkü aslan yük hayvanı deÄŸildir. Yük taşıttırmakla zulmettin ona.

DüÅŸününce hak verdim kadına.
- DoÄŸru söylüyorsun, dedim.

Ve aÄŸlayıp, çok istiÄŸfar ettim.
Ä°ÅŸte o günden sonra, bana;
- Senin hocan kimdir? diye sorduklarında, o kadını hatırlarım hep.

Bana mühim bir ÅŸey öÄŸretmiÅŸti çünkü.