Midyen bin Ahmed “rahmetullahi aleyh”, Allah adamlarındandır.
Eşmuni lakabıyla tanınır.

Dergahının önünden bir dere akardı bu zatın.
Bir gün bu derede abdest tazeliyordu ki, durdu bir ara.
Ve acele nalininin tekini çıkarıp, hızla fırlattı karşı duvara.

Talebeler şaşırdılar.
Hiçbir ÅŸey anlamamışlardı.
Ne oldu diye birbirlerine bakıştılar.

Sormaya da çekindiler hocalarına.
Aradan bir yıl geçti.

Biri geldi huzuruna

Bir gün, talebesiyle sohbet ediyordu ki, uzak diyarlardan bir talebesi çıkıp geldi bu zatın huzuruna.

Elinde de kağıda sarılı bir şey vardı.
Girip selam verdi ve oturdu hocasının karşısına.

Mübarek zat sordu:
- Ne var ne yok oralarda?
- Ä°yiyiz efendim. Ancak takriben bir yıl önce garip bir hadise olmuÅŸtu. Onu arz etmeye geldim zat-ı alinize.

- Hayrola, ne oldu?
- Efendim, evlenme çağında bir kızımız var bizim. O, bir gün ıssız bir yerden geçiyormuÅŸ ki, birden terbiyesiz bir adam çıkmış önüne. Sarkıntılık yapmak istemiÅŸ. Kimsecikler de yokmuÅŸ civarda.

Babamın üstadı hürmetine

O fena adam kızıma yaklaşıp, tam dokunmak üzereymiÅŸ ki, kızım kalbinden;
“Yâ Rabbi! Babamın üstadının hürmetine kurtar beni bu adamdan!” diye yalvarmış.

O anda bir nalin, havadan süratle gelip, o adamın suratına kuvvetle çarpmış. Adam o darbeyle cansız yere serilmiÅŸ. Kızım da o nalini alıp eve getirdi.

Sonra açtı o paketi.
- Ä°ÅŸte bu nalin hocam.

EÅŸmuni hazretleri “rahmetullahi aleyh”;
- Evet, bu, bizim nalin, buyurdu. Kızının Allahü teâlâya teslimiyeti tammış. Onu o edebsizden Rabbimiz kurtardı.