Abdullah-ı Ä°sfehani hazretlerinin “rahmetullahi aleyh” bir talebesi ÅŸöyle anlatıyor:
Bir sene hacca gittim.
Lakin babam evde çok hastaydı.
Acaba şimdi nasıl diye merak ediyordum.
Ben böyle düÅŸünürken, hocam belirdi önümde.
- Üzülme, baban iyidir, buyurdu. Åžimdi sedirde oturuyor. Åžöyle ÅŸöyle birisi. Arkasına dayanmış, elinde misvak, etrafında kitaplar var.
Bunları söyleyip kayboldu gözden.
Ben bunları not ettim defterime.
O günün tarihini ve saatini yazdım.
Dönünce, sordum babama.
- Evet, dedi. O gün, o saatte sedirde oturuyordum. Elimde misvakım, etrafımda kitaplarım vardı.
Ölünün diriye telkini
Bir gün de, Velilerden “rahmetullahi aleyhim” biri vefat etmiÅŸti.
Abdullah-ı İsfehani hazretleri de vardı cenazede.
Definden sonra, imam telkin verirken Abdullah-ı Ä°sfehani hazretleri “rahmetullahi aleyh” tebessüm etti bir ara.
Talebeden biri görüp merak etti.
Ve sordu hikmetini.
Büyük Veli cevaben;
- Evladım, kalbi ölü bir kiÅŸi, kalbi diri olana telkin veriyor, buyurdu.
Onun için gülümsedim.
Yükselmenin sebebi
Bu zat, bir sohbetinde;
- Kul tevazu ettikçe yükselir, buyurdu.
Åžöyle devam etti:
- Bir yaÅŸlı kimse ile karşılaşırsanız, O, benden hayırlıdır. Zira benden daha fazla ömür sürmüÅŸ, ibadetleri benimkinden fazla olmuÅŸtur diye düÅŸünün.
Ve ekledi:
- EÄŸer kendinizden yaÅŸça küçük biriyle karşılaşırsanız, o zaman da; O, benden hayırlıdır. Çünkü bana göre az yaÅŸadı. Günahı da benimkinden azdır diye düÅŸünün.
|
