Ebül Abbas-ı Mürsi hazretleri “rahmetullahi aleyh”, sıcak bir yaz gününde aside adında bir yemek piÅŸirttirdi.

Ancak bu yemek, kış günleri yapılırdı.
Bunun hikmetini anlamadılar.

Ve kendisine;
- Efendim, bildiÄŸimize göre, bu yemek kış günleri piÅŸirilir. Siz ise yazın piÅŸirttirip bize ikram ettiniz. Hikmeti nedir acaba? diye sordular.

Cevabında;
- Haklısınız, buyurdu. Ancak bunu, bugün doÄŸan oÄŸlumuz Yakut için piÅŸirdik. O yavrumuzun doÄŸum asidesidir.

Ve daha izah etti:
- Bu Yakut adındaki bebek, HabeÅŸ ülkesinde dünyaya geldi ki, ÅŸimdi orada kış mevsimi hüküm sürüyor.

Hiçbir ÅŸey anlamadılar.
Fakat o günün tarihini bir yere kaydettiler.

Onun her iÅŸi hikmetlidir

Aralarında;
- Hocamızın her işi hikmetlidir. Sonra anlarız, dediler.

Aradan onbeÅŸ sene geçti.
Bir gün bir genç geldi dergaha.

Sordular:
- Nerden geliyorsunuz?
- HabeÅŸistan’dan.

Adınız nedir?
- Yakut.

Kaç yaşındasın?
- OnbeÅŸ.

Evet, mesele anlaşılmıştı.
Genç adam Ebül Abbas hazretlerinin “rahmetullahi aleyh” huzuruna girip, tanıttı kendisini.

MeÄŸer köle diye çok kimselere satılmış, en sonunda bu dergaha gelmiÅŸti.
Bu Allah adamını öyle sevdi ki, yanından bir an ayrılmıyordu.

Büyük Veli de onu çok sevmiÅŸti.
Onu yanından ayırmıyor, soranlara da benim oğlum diye tanıtıyordu.