Bilal bin Sa'd hazretleri “rahmetullahi aleyh”, tabiinin büyüklerindendir.
Her gece, bin rekat namaz kılardı.

Bir sene, hiç yaÄŸmur yaÄŸmadı o beldede.
Dua etmesi için, gelip rica ettiler.
Kabul edip, birlikte çıktılar sahraya.

Orada;
- Ey insanlar! Bela ve sıkıntılar, kullara günahları sebebiyle gelir, buyurdu. Bu bela da bizim günahlarımızın neticesidir. Gelin, birlikte tövbe edelim Rabbimize.

Halk itiraf edip;
- Evet, bizler çok günahkârız. Ama piÅŸmanlık duyuyor, Rabbimizden af ve maÄŸfiret diliyoruz, dediler.

Bize yaÄŸmur gönder

O zaman kaldırdı ellerini:
- Yâ ilahi! Kur’an-ı keriminde sen bize; (DoÄŸru söylerseniz dualarınızı kabul ederim) buyuruyorsun. Biz de doÄŸru söylüyor, günahımızı itiraf ediyoruz, dedi.

PeÅŸinden;
- Ama pişmanız, senden mağfiretini diliyor ve sonsuz hazinenden yağmur bekliyoruz! diye yalvardı.

Fazla zaman geçmedi.
Bir yağmur boşaldı ki, toprak da kandı suya, insanlar da.

Ecel ani gelir

Bu zat, bir gün bir sevdiÄŸine;
- Ölmeyi ister misin? diye sordu.

- Hayır efendim, dedi. Åžimdi hazır deÄŸilim. Biraz daha yaÅŸayıp, faydalı ve iyi iÅŸler yapıp, sonra ölmek isterim.

Buyurdu ki:
- Ne yapacaksan çabuk yap. Eceller ani gelir. Sen, iyi iÅŸ yapmaya niyet ettinse de o kadar yaÅŸamaya senet var mı elinde?

Åžöyle bitirdi:
- Büyüklerimiz; (Her gece, yataÄŸa yattığında, ölümü yastığının altında bil. Sabah uyandığında ise karşında) buyuruyorlar.