Muhammed bin Münkedir hazretleri “rahmetullahi aleyh”, kendi maÄŸazasında kumaÅŸ satardı.

Bir gün, dükkanı çıraÄŸa bırakıp bir yere gitmiÅŸti.
O gün çırak, ucuz bir kumaşı, bilmeden pahalıya sattı birisine.
O bunu öÄŸrenince, hemen arattı o kimseyi.

Bulunca, durumu anlatıp;
- KardeÅŸim, ya bu satıştan vazgeç, ya pahalı kumaÅŸtan al, ya da paranın üstünü vereyim, dedi. Haram lokma girmesin içimize.

Adam şaşırmıştı.
- Mühim deÄŸil, dedi. Ben isteyerek aldım bunu.
- Hayır olmaz. Kul hakkı var.

- Kul hakkı mı?
- Evet. Bu dünyada haktan kurtulmak, kolaydır. Ama ahirete kalırsa, zor kalkılır altından.

- Neden efendim?
- Çünkü para geçmez orada. Sevaplar verilir, günahlar alınır ki, çok zor durumlara düÅŸen insan.

Sabır, şifadır

Bir gün de sabırdan sordular bu zata.

Cevaben;
- Sabır acıdır, ama mutlak şifadır, buyurdu.

- BaÅŸkalarından iyilik görmenin yolu nedir efendim? dediler.
- Başkalarına iyilik etmektir.

- Bedbahtlığın alameti efendim?
- Halinden ÅŸikayetçi olmaktır.

Dert ve bela nimettir

Bir gün de sohbetinde;
- Allahü teâlâ bir kuluna hayır murad ederse, ona biraz acı ve sıkıntı tattırır, buyurdu.

Ve ÅŸöyle açıkladı:
- Dert ve bela, Sevgilinin kemendidir. Allahü teâlâ sevdiklerini, bu kementle kendine çeker.