Muhammed Bakır hazretleri “rahmetullahi aleyh”, Resulullahın “aleyhisselam” torununun torunudur.

Bütün ilimlere vakıf olduÄŸu için Bakır, yani çok üstün denilmiÅŸtir kendisine.

Hazret-i Ömer ile hazret-i Ebu Bekri “radıyallahü anhüma” çok sever, sık sık methederdi bu büyük zatları.

Bir gün bir hadis-i ÅŸerif okuyup;
- Bunu bize nakleden Ebu Bek-i Sıddîk radıyallahü anhdır, buyurdu.

Dinleyenlerden biri itiraz edip;
- Hayır, onun ravisi başkası olsa gerek, dedi.

SöylediÄŸimiz gibidir

Bunun üzerine Hazret-i Ä°mam;
- SöylediÄŸimiz gibidir, buyurdu.

O yine itiraz edince, oturduÄŸu yerde toparlanıp, ellerini edeble dizi üstüne koydu ve;
- Ya Ebâ Bekr efendimiz! Bu hadisin ravisi, siz deÄŸil misiniz? diye sordu.

O anda bir ses iÅŸitildi.
- Öyledir ya Muhammed! O hadisin ravisi benim, diyordu.

Orada olanların, hepsi duydu bu sesi.
Ä°tiraz edenin de kalmadı ÅŸüphesi.

Åžöyle ÅŸöyle olacak

Bir gün de bir grup insanla otururken, bir ara başını öne eÄŸdi.

Bir müddet tefekkür edip;
- Bir sene sonra, bir zâlim Medine’ye dörtbin askerle gelip, insanlara zulmedecek ve üç gün içinde çok insan öldürecek, buyurdu.

Ve ekledi:
- Ömrü olan görür.

Aradan bir sene geçti.
Medine’ye Nafi bin Ezrak adında bir zâlim, dört bin askerle gelip çok kimseyi zulümle öldürdü.

O, kendisine inananlarla birlikte Medine’den çıkmış ve kurtulmuÅŸtu o zâlimin ÅŸerrinden.