Rabia-i Adviyye hazretleri “rahmetullahi aleyha”, Allah'tan çok korkardı.
Çok aÄŸlamaktan, gözyaÅŸları iz yapmıştı yüzünde.

Bir gün tanıdıkları;
- Niçin çok aÄŸlıyorsunuz? dediler.

Cevaben;
- Korkuyorum, buyurdu.

- Neden korkuyorsun?
- Rabbimi gücendirmekten korkuyorum. Yarın huzuruna kabul edilmezsem hâlim nice olur? Ä°ÅŸte buna aÄŸlıyorum.

Asıl kulluk nasıldır?

Bir gün de, bir hanımın;
- Yâ Rabbi, benden razı ol, diye dua ettiÄŸini iÅŸitti.

Ona yaklaşıp;
- Sen O’ndan razı oluyor musun ki Onun rızasını istiyorsun? buyurdu.

Ve daha açıkladı.
- Sen Onun kaza ve kaderine rıza gösteriyor musun? Biraz dert bela geldiÄŸinde sabredemeyip herkese ÅŸikâyet ediyorsan, Onun iÅŸinden razı deÄŸilsin demektir. Öyleyse Onun senden razı olmasını nasıl istiyorsun?

Kadın sordu:
- Peki kulun Rabbinden razı olması nasıl belli olur?
- Böyle kul, nimetlerden nasıl zevk alıyorsa, belalardan da zevk alır, buyurdu. Hatta belalardan daha çok lezzet alır.

Ve izah etti:
- Çünkü Sevgiliden gelmiÅŸtir. Ondan gelen her ÅŸey sevgilidir onun için.

Kötü arkadaÅŸtan kaçın!

Bir gün de, bazı sevdiklerine;
- Kötü arkadaÅŸlardan, aslandan kaçar gibi kaçın, buyurdu.

- Kötü arkadaÅŸ, aslandan daha mı tehlikelidir? dediler.
- Evet, buyurdu. Çünkü aslan, en fazla insanın canını alır. Ama kötü arkadaÅŸ, insanın dinini, imanını alır ve sonsuz felakete sürükler onu.