Muhammed Bakır hazretlerinin “rahmetullahi aleyh” sevdiklerinden bir genç günah iÅŸlemiÅŸ, ardından bu zatın huzuruna gelmiÅŸti.

Mübarek zat, ona bakınca;
- Sakın o kötü fiili bir daha yapma! buyurdu.

Genç ÅŸaşırdı:
- Hangi fiili efendim?
- Bugün yaptığını. Åžu duvarlar size perde olunca, zannediyor musun ki, bize de olurlar?

Genç mahcup oldu.
“Âh yer yarılsa da….” diyordu içinden.

Onlar kimlerdir?

Biri de ÅŸöyle anlatır:
Hazret-i Ä°mamı görmek için gidip, hizmetçisinden izin istedim bir gün.

Bana cevaben;
- Ä°çeride, oniki kiÅŸi var, dedi. Az bekle. Åžimdi çıkarlar, görüÅŸürsün.

Biraz sonra, çıktılar gerçekten.
Åžöyle baktım, hepsi de dar elbiseler giymiÅŸlerdi.
Tuhafıma gitti.

Onlar çıkınca ben girdim ve;
- Bu gidenler kimlerdi? dedim. Ä°lk defa görüyorum bu kimseleri.
- Onlar cinni Müslümanlardır, buyurdu.

- Niçin gelmiÅŸler efendim?
- Siz nasıl bize gelip helal ve haramdan soruyorsanız, onlar da gelip sorarlar zaman zaman.

Dünyadan kaçın!

Bir gün de, bir genç gelip;
- Efendim, “Dünyadan kaçın!” deniyor. Bu söz doÄŸru mu? diye sordu

Cevabında;
- Elbette, buyurdu.

- Yani dünya için çalışmayacak mıyız efendim?
- Çalışacağız. Hem de çok çalışacağız.

- Öyleyse efendim?
- Burada dünyadan maksat, günahlardır. Günahtan kaçacağız.