Da'lec ibni Ahmed ki, büyük hadis âlimi.
Onun, fıkıhta dahi, bir hayli vardı ilmi.

Zengin olup, pek çoktu onda mal, para, servet.
Lakin yoktu kalbinde, bunlara hiç muhabbet.

Dağıtırdı cömertçe, ihtiyacı olana.
Fakirler, çekinmeden gelirlerdi hep ona.

Bir gün, namaz kılmaya, camiye girdi bu zat.
Birini, mahcup halde görüverdi o saat.

Elbisesi içine bürünmüÅŸ biri idi,
Sanki o, bir kimseden, gizleniyor gibiydi.

Sordu ki: (Nedir sebep, böyle gizlenmenize?)
Dedi ki: (BeÅŸ bin akçe, borcum var benim size.)

Buyurdu ki: (KardeÅŸim, bu mudur seni üzen?
Öyleyse helal ettim, onu hiç düÅŸünme sen.

DeÄŸer mi, para için böyle çok üzülmeye?
Haydi buyur, gidelim bizde yemek yemeye.)

Hanesine götürüp, eyledi izzet, ikram.
Yedirdi o mümine, çeÅŸitli leziz taam.

Ayrıca, beÅŸbin akçe etti ona hediye.
Rica etti: (Hakkını, bana helal et) diye.

O dedi: (Helal ettim, var ise böyle bir hak.
Versin mükafatını, size de cenâb-ı Hak.)

Yine baÅŸka diyarda, bir Müslüman vardı hem.
Borçluydu birisine, o dahi onbin dirhem.

O, böyle bir sıkıntı görmemiÅŸti hayatta.
Yeryüzü, kendisine dar gelmiÅŸti adeta.

Çaresizlik içinde, kalmadı hiç kararı.
Katırına binerek, terk etti o diyarı.

Lakin bilemiyordu, ne yöne gitse acep?
Hayvanın yularını bıraktı bundan sebep.

Dedi ki: (Ya ilahi, kalmadı hiç takatım.
Borcumu ödemekte, sen bana eyle yardım.

SevdiÄŸin bir kulunu, rast getir bana ÅŸu an.
Bir dünyalık yüzünden, eyleme beni hüsran.)

Katıra tâbi olup, yol aldı bi-ihtiyar.
O hayvan, bir mescidin önünde kıldı karar.

Da'lec ibni Ahmed’in, mescidiydi o yöre.
Katırı durur durmaz, ümitle indi yere.

Da'lec bin Ahmed dahi, görür görmez bu zatı,
Davet etti evine, kaçırmadı fırsatı.

Bir bakışta, derdini anlamıştı pekâlâ.
Ona, nefis yemekler ikram edip evvela,

Sonra da sual etti, hiç anlamamış gibi:
(Senin bir sıkıntın var, nedir acep sebebi?)

Dedi ki: (Onbin akçe, birine borcum vardır.
Ben bu büyük dert ile, dertliyim çok zamandır.)

Buyurdu ki: (KardeÅŸim, büyük derdin bu mudur?
Rahat ye yemeÄŸini, bu, elbette hallolur.)

Ona, onbin akçeyi hediye eyleyerek,
UÄŸurladı sonra da, tâ ÅŸehir dışına dek.