Hayber fethinde dahi, o Resul-i kibriya,
Teslim etti sancağı, Aliyyül Mürteza'ya.

Buyurdu ki: (Ya Ali, haydi yürü sen hemen.
Lakin dönme geriye, Hayber'i fethetmeden.

Sana, Hak teâlâdan zafer gelene kadar,
Çarpış yahudilerle, geriye bakma zinhar.)

O da veda ederek hazret-i Peygambere,
Sancağını yükseltip, revan oldu sefere.

Varıp, kale önüne dikince sancağını,
Büyük bir endiÅŸe ve korku sardı düÅŸmanı.

Buna raÄŸmen kaleden, çıktı o yahudiler.
Hepsi, iyi savaÅŸçı ve çift zırhlı idiler.

Haris adlı birisi, ileri çıktı birden.
Er istedi meydana, sahabe-i güzinden.

Bu, çok meÅŸhur bahadır, Merhab’ın kardeÅŸiydi.
O dahi Merhab gibi, pehlivan bir kiÅŸiydi.

Önce o hamle yaptı, Aliyyül Mürteza'ya.
Sonra hazret-i Ali, el attı zülfikâra.

Kılıcı, şimşek gibi, kalktı ve indi birden.
O an kâfirin başı, ayrıldı gövdesinden.

Bunu seyrediyordu, sahabe-i kiram da.
Tekbir sedalarıyla, gök inledi o anda.

Haris’in öldüÄŸünü, görünce Merhab, hemen,
Meydana, dolu dizgin girdi hiç beklemeden.

Ve hazret-i Ali'nin, dikildi karşısına.
İri yarı biriydi, bakındı etrafına.

Ä°ki zırh, iki kılıç kuÅŸanan bu dev adam,
Sabırsızlanıyordu almak için intikam.

Ve ÅŸöyle seslendi ki: (Merhab'dır benim adım.
Bekle ki, çok ÅŸiddetli olacak intikamım!)

Hazret-i Ali dahi, ona cevap vererek,
Ve bir aslan misali, haykırıp kükreyerek,

Dedi: (Benim adım da, Aliyyül Mürteza’dır.
Ve lakin bundan başka, bir adım daha vardır.

Haydar, yani Aslan’dır ikinci adım da hem.
Çünkü Aslan demiÅŸtir, doÄŸunca bana annem.

Yani ben, aslan gibi kuvvetli bahadırım.
Ve senin, bir hamlede başını koparırım.)

Merhab, (Aslan) ismini iÅŸitince aniden,
Kalbine korku düÅŸüp, geriye kaçtı birden.

Zira o görmüÅŸtü ki, rüyada gece yatıp,
Bir aslan, kendisini öldürmüÅŸtü saldırıp.

O aslan bu olmasın! diye düÅŸünerekten,
Aliyyül Mürteza'ya, bir hamle yaptı hemen.

Çevik bir hareketle, lakin hazret-i Ali,
Kalkanını tutarak, karşıladı hamleyi.

O anda iki çelik, çarpınca birbirine,
Çok kuvvetli bir seda yükseldi gökyüzüne.