Uhud muharebesi kızıştığı zamanda,
Birer aslan kesildi, sahabiler o anda.

Ali bin ebi Talip, bu cenkte de bahusus,
DüÅŸmana, amansızca yapıyordu taarruz.

O sırada küffârdan birisi, at üstünde,
Çıkıp meydan okudu müminlere o günde.

Vücudu, zırhlar ile kaplı idi büsbütün.
Bağırdı ki: (Karşıma, er isterim ben bugün!)

Halbuki ondan önce, böyle böbürlenerek,
Üç kâfir can vermiÅŸti, birer kılıç yiyerek.

Resulullah o zaman, Allah’ın aslanına,
Buyurdu ki: (Ya Ali, çık ÅŸunun karşısına!)

Çıkıp Ali Mürteza, kaldırdı kılıcını,
Ä°ndirip, kağıt gibi parçaladı zırhını.

MüÅŸrik, cansız olarak yıkıldı yere hemen.
Akabinde tekbirler, yükseldi sahabeden.

Hazret-i Ali der ki: O gün Uhud harbinde,
Onaltı darbe yiyip, yere düÅŸtüm birinde.

O esnada, nur yüzlü biri tuttu kolumdan.
Kaldırdı ve dedi ki: (Saldır, kalma yolundan!)

Allah’ın Resulüne, arz edince bu hali,
Buyurdu ki: (O kiÅŸi, Cebrail'di ya Ali!)

Yine Uhud harbinde, karışınca ortalık,
O Serverin yanında, az kişi kaldı artık.

Onları da, müÅŸrikler, ablukaya aldılar.
Sonra da o çemberi, gitgide daralttılar.

Kâfirlerin gayesi, o gün yine bir tekti,
O da, ne yapıp yapıp, Resulü öldürmekti.

Lakin bu, zor bir işti, zira eshab-ı kiram,
Resulün etrafında, halka olmuÅŸlardı tam.

Ona gelen her türlü hücumlara, her saat,
Siper oluyorlardı, bedenleriyle bizzat.

Buna raÄŸmen müÅŸrikler, fırsat bulup, bir ara,
Ä°yice yaklaÅŸtılar, Resulü kibriyaya.

Peygamber efendimiz, görür görmez bu hali,
Buyurdu ki: (Åžunlara hücum eyle ya Ali!)

Allah aslanı Ali, derhal hücum ederek,
DüÅŸmanın üzerine, saldırdı kükreyerek.

Amr ibni Abdullah'ı, öldürdü vurup hemen.
DiÄŸerleri korkarak, kaçıştılar o yerden.

Vura vura, kılıcı, ikiye bölününce,
O Server, zülfikârı verdi ona hemence.

Tekrar hücum olunca Resule müÅŸriklerden,
Buyurdu ki: (Ya Ali, bunları def et benden!)

Yine hazret-i Ali, çekerek zülfikârı,
Dağıttı bir hamlede, hücum eden küffârı.

Onu görüp Cebrail, geldi Resul katına.
Aliyyül Mürteza’yı, eyledi meth-ü sena.