Kıyamete yakın bir zamanda teşrif eder.
Dünyaya hakim olup, her yere hükmü geçer.

Evlad-ı Resulullah olan bu mübarek zat,
Ä°sa Peygamber ile görüÅŸür sonra bizzat.

Baba adı Abdullah, ismi de Muhammed’dir.
Ä°slam’ı, yeryüzüne hakim kılsa gerektir.

Müctehid ve müceddid olur ki kendisi hem,
Onun gelmesi ile, nurlanır bütün âlem.

DiÅŸleri seyrek olup, açıktır alnı onun.
Sakalları gür ve sık, deÄŸildir kısa, uzun.

Yüzü nurani olup, ay gibi ışık verir.
Burnunun üst tarafı, bir miktar yüksekçedir.

Yüzündeki bir ben’i, parlar yıldız misali.
Sırtında mühür vardır, mühr-ü nübüvvet gibi.

Medine'de doÄŸar ve Mekke'de zuhur eder.
Eshab-ı kehf uyanıp, ona yardım ederler.

Kendi ictihadıyla kurar ki o bir mezhep,
Hanefi mezhebine uygun olur hükmü hep.

Resulullah buyurdu: (Dünya zulmette iken,
Bir kiÅŸi çıkacaktır benim ehl-i beytimden.

Zulüm ve düÅŸmanlıkla dolu iken bu dünya,
Onun adaletiyle kalmaz kötü, eÅŸkıya.

Müminler onu görüp, sevinirler bir hayli.
Sararlar etrafını bal arısı misali.

O, dağıtır malları insaf ve adaletle.
Sarılır herkes ona, sevgi ve muhabbetle.

O, öyle biridir ki, insan, cin ve melekler,
Onun iyiliğinden gıbtayla bahsederler.

Herkes öyle doyar ki dünya mal-ü mülküne,
Haset etmez katiyen bir kimse ötekine.

Hatta emrettiÄŸinde münadiyle o bir gün,
(Bir ihtiyacı olan, gelip alsın, götürsün.)

Bir ÅŸey istemek için, yalnız bir kiÅŸi gelir.
O da, gelen kimseyi memuruna gönderir.

O gidip, isteÄŸini söyler hazinedara.
Gücünün yettiÄŸince götürür mal ve para.

Sonra da pişman olup, aldığı o malları,
Ä°ade etmek için görür hazinedarı.

Ve lakin geri almaz onları hazinedar.
Der ki: (Biz, verileni almayız geri tekrar.)

Dünya huzurla dolar o teÅŸrif ettiÄŸinde.
Hep bir bulut bulunur başının üzerinde.

O bulutun içinden, nida eder bir melek.
(Bu Mehdi'dir, sözünü dinleyiniz!) diyerek.

Peygamber-i ziÅŸânın bayrağını, o taşır.
O bayrak, dikiÅŸsiz ve dört köÅŸeli, siyahtır.

Resulullahtan sonra hiç açılmayan sancak,
Ä°lk onun tarafından açılır yine ancak.

Üçbin melek gönderir Hak teâlâ Mehdi’ye.
Bu yolda, kendisine yardım etsinler diye.

Havada uçan kuÅŸa, iÅŸaret etse eÄŸer,
KuÅŸ, ona itaatle anında yere düÅŸer,

Eline kuru aÄŸaç alıp da dikse yere,
O anda yeÅŸillenip, verir yaprak ve meyve.

Yayar bütün dünyaya huzur ve adaleti.
Bid’atleri yok edip, ihya eder sünneti.

Bu yolda, daÄŸlar bile çıksa onun önüne,
Kolaylıkla aşarak, yol bulur kendisine.