Talha ibni Abdullah, bize ÅŸöyle nakleder:
Bir hadis-i ÅŸerifte, buyurdu ki o Server:

(Nasıl her Peygamberin, bir arkadaşı vardır.
Benim de, Cennetteki arkadaşım Osman’dır.)

Ve yine Resulullah, sahabe-i kiramdan,
Bazısıyla, bir yerde bulunurken bir zaman,

Anlatırdı yakında doğacak fitneleri.
O sırada öteden, yürüyüp geçti biri.

O ÅŸahsı göstererek, buyurdu ki: (Bu, o gün,
Yolunda olacaktır Allah ve Resulünün.)

Onun kim olduÄŸunu, eshab merak ettiler.
Baktılar ki, Osman bin Affan’mış o zat meÄŸer.

Sonra buyurdular ki peÅŸinden bunun hemen:
(Bu şahıs, o fitnede katledilir mazlumen.)

Hazret-i AiÅŸe de, ÅŸöyle rivayet eder:
Bir hadis-i ÅŸerifte, buyurdu ki Peygamber:

(Ya Osman, Hak teâlâ, sana, hilafet denen,
Bir gömlek giydirecek, henüz hayâtta iken.

Onu almak isterse eÄŸer ki münafıklar,
Çıkarma sakın onu, bana gelene kadar.)

Vakta ki, o fitneler çıktı ve daha sonra,
Münafıklar, evini ettiler muhasara.

Bu hadis-i şerifi hatırlayıp o hemen,
Bilerek çekilmedi, kendisi hilafetten.

Åžöyle nakledilir ki onun hakkında yine:
Vakta ki iman edip, girdi Ä°slam dinine.

Amcası düÅŸman olup, bu yüzden çok defalar,
Yaptı hiç acımadan, çok eza ve cefalar.

Öyle çok uÄŸraÅŸtı ki, dininden dönsün diye,
Yaptığı zulümleri, imkan yok vasfetmeye.

En sonunda usanıp, dedi: (Hayret ya Osman!
Sana, bunca eziyet ettim de nice zaman,

Yine atalarının dinine dönmüyorsun.
Sen nasıl bu cefaya tahammül ediyorsun?)

Dedi ki: (Amcacığım, bana, şimdiye kadar,
Yaptığının yüz katı, yapsan da çok cefalar,

Yine dönmeyeceÄŸim bu dinimden ben asla.
Sen boÅŸa zahmet çekip, kendini yorma fazla.

Çünkü ben, doÄŸru olan, hak din üzerindeyim.
Hak yolu bırakıp da, bâtıla döner miyim?)

Çok ÅŸaşırdı amcası, onun dediklerine.
Ve eziyet etmekten, vazgeçti yeÄŸenine.

Hazret-i Osman dahi, eziyetten kurtulup,
Resul-i müctebanın, yanına gitti koÅŸup.

Malını ve canını, din-i İslam yolunda,
Severek feda etti, Resulullah uÄŸrunda.

Ä°slam’a, malı ile, çok hizmetler etmiÅŸtir.
Ve asla o Resulden, hiç yüz çevirmemiÅŸtir.