Ä°mam-ı Åžafii ki, üstaddı din ilminde.
Bir gün ders veriyordu, BaÄŸdat’ın camiinde.

Lakin ders arasında, müteaddit defalar,
Ayağa kalkıp kalkıp, oturuyordu tekrar.

Bu, o gün, tam on defa böyle tekrar edince,
Bu hal, meraklandırdı talebeyi iyice.

Dediler ki: (Efendim, hikmeti ne ki acep,
Kalkıp oturursunuz ara ara böyle hep?)

Buyurdu: (Seyyidlerden bir çocuk var dışarda.
O, kapının önünde oynuyor ÅŸu arada.

Lakin oyun icabı, bazen kapı önünden,
Geçerken, kalkıyorum ona hürmet yönünden.

Bir evlad-ı Resul ki, ayaktadır o evlat,
Reva mıdır baÅŸkası otursun böyle rahat?)

Talebeden biri de, bir hadise nakleder:
Bir gün çıktık camiden, Ä°mam ile beraber.

O, cevap veriyordu benim sorduklarıma.
O ara bir hizmetçi, koÅŸup geldi Ä°mama.

Dikkat ettim, elinde tutuyordu bir kese.
Dedi ki: (Efendimin çok selamı var size.

O, hediye gönderdi, bu bir kese altını.
Dedi ki: Bunlar ile, görsün ihtiyacını.

Lütfen kabul buyursun, göndermesin geriye.
Kendi için harcasın, vermesin bir gayriye.)

Buyurdu ki: (Şuraya bırak onu pekala.
Daha muhtaç olanı gönderir Hak teâlâ.)

Hizmetçi, bir kenara bıraktı o keseyi.
Merak etti, gelecek daha muhtaç kimseyi.

Ä°mam sürmemiÅŸti ki elini o paraya,
Çok geçmeden, bir kimse geliverdi oraya.

Arz etti ki: (Efendim, ben fakir ve muhtacım.
Bilhassa bu günlerde nakte var ihtiyacım.

Zira çocuÄŸum oldu, hiç param yok vallahi.
BebeÄŸi sarmak için, yok evde bir bez dahi.

Allah için, ÅŸu ara çok muhtacım paraya.
Biraz lütfederseniz, derman olur yaraya.)

Ä°mam, üzüntü ile dinledi o kimseyi.
Ve iÅŸaret ederek, gösterdi o keseyi.

Buyurdu ki: (Al götür, altın varmış içinde.
Kullanırsın her türlü ihtiyacın için de.)

Hiç elini keseye dokundurmadan, yine,
Verdi onu, o gelen ihtiyaç sahibine.

Halbuki kendi dahi muhtaç idi buna pek.
Lakin onu, kendine tercih etti severek.

Yine bir gün Ä°mam-ı Åžafii hazretleri,
Mekke’ye gelmiÅŸ idi, o ve talebeleri.

Bir çadır kurdurarak, Mekke’den dışarıda,
Gelen ziyaretçiyi, kabul etti orada.

Akın akın gelerek, sordular çok sualler.
Hepsinin müÅŸkilini halletti birer birer.

Yanında onbin dirhem parası vardı ki hem,
Fakir olanlarına, dağıttı dirhem dirhem.

Hepsini bitirince, memnun oldu begayet.
Dedi ki: (Oh çok ÅŸükür, rahat ettim nihayet.)