Hicrette o Serverle, hazret-i Ebu Bekri,
Öldürmek istiyordu o KureyÅŸ kâfirleri.

Bunun için, acele bir yerde toplandılar.
GörüÅŸüp, bu hususta yeni karar aldılar.

Dediler ki: (Onları, kim nerede görürse,
Ve hemen yakalayıp, acilen öldürürse,

Yahut esir alırsa diri yakalayarak,
Yüz deve alacaktır o mükafat olarak.)

Süraka bin Malik de duydu bu yüz deveyi.
DüÅŸündü: Yüz deveye malik olmak ne iyi.

GörmüÅŸtü ikisini biraz önce giderken.
Yüz devenin hırsıyla, heyecanlandı birden.

Bindi hemen atına, bir anda uzaklaştı.
Az sonra Resul ile Ebu Bekre yaklaştı.

Hücum edecekti ki arkadan o Servere,
Atı tökezlenerek, aniden düÅŸtü yere.

Yüz devenin hırsıyla, tekrar bindi atına.
Bundan ibret almayı getirmedi aklına.

Yaklaştı tekrar yine Sıddık'la Peygambere.
Bu hal, çok korku verdi Hazret-i Ebu Bekre.

Allah’ın Sevgilisi sordu: (Ya Eba Bekir!
Görürüm üzülürsün, acaba sebep nedir?)

Dedi: (Ya Resulallah, düÅŸman geldi arkadan.
Korkarım hazretine bir zarar gelir ondan.)

Buyurdu ki: (DüÅŸmandan korkma ya Eba Bekir!
Zira dost, her saniye bizimle beraberdir.)

Sonra dua buyurdu: (Ya ilahel âlemin!
Süraka'nın ÅŸerrinden sen bizi eyle emin.)

O anda Süraka da yaklaÅŸmıştı ki, birden,
Atının ayakları kuma battı aniden.

O zaman vakıf oldu işin hakikatine.
Yalvardı can havliyle Allah’ın Habibine.

Dedi: (Şimdi inandım, sen elbet Peygambersin.
Beni bu kum içinden, sen kurtarabilirsin.)

O zaman Resulullah eyledi şu duayı:
(Ya Rab, doÄŸru diyorsa, halas et Süraka'yı.)

Bir anda kurtularak, çıktı kumun içinden.
Ve yanında ne varsa, Resule verdi hemen.

Lakin kabul etmeyip, buyurdular ki ona:
(Yok benim ihtiyacım senin bu mallarına.

Ä°stediÄŸim ÅŸudur ki, gizleyesin yerimi.
Kimseye demiyesin bu yoldan gittiÄŸimi.)

Süraka (Peki) deyip, döndü hemen geriye.
Aynı yoldan giderken, rastladı çok kimseye.

Dedi ki: (Buralarda, onları çok aradım.
Nam ve nişanlarının izine rastlamadım.)

Onlar dahi: (Süraka doÄŸru söylüyor) diye,
Atlarını çevirip, dönerlerdi geriye.