Ne zaman ki Ä°krime, Resule etti iman,
OlmuÅŸtu çok samimi, pek halis bir Müslüman.

Artık o, Ä°slam için düÅŸtü büyük gayrete.
Ömrü hep, hizmet ile geçti Ä°slamiyet’e.

Sahabe-i kiramdan Huzeyfe hazretleri,
Ä°krime’yle ilgili, anlatır ÅŸu haberi:

Yermük harbi, çok sıcak bir günde yapılmıştı.
İnsan kanı, vadide, bir sel olup akmıştı.

Ok, kılıç ve mızrakla yaralanan gaziler,
Sıcak kumlar üstüne düÅŸerdi birer birer.

Bir taraftan kan kaybı ve bir yandan hararet,
Yaralılar, tek be tek ölüyordu nihayet.

Ben dahi yaralıydım, güç bela kalktım yerden.
Zira benim yaralar, azdı diğerlerinden.

Mataramın içinde su vardı birkaç yudum.
Onu, amcaoÄŸluna içirmek istiyordum.

DolaÅŸtım, yerde yatan yaralılar içinde,
Gördüm, o da yatıyor bir kan seli içinde.

En son nefeslerini alıyordu o zaman.
Dudakları, adeta kavrulmuştu sıcaktan.

Suyu görüp sevindi, gayret etti içmeye.
Lakin henüz içmeden, ses duydu (Su! Su!) diye.

Hazret-i Ä°krime'ydi (Su!) diye feryat eden.
Diyordu: (Allah için yok mu biraz su veren?)

O, bu sesi duyunca, istemedi içmeyi.
Zira tercih etmiÅŸti kendine Ä°krime’yi.

KonuÅŸmaya mecali yok iken bu gazi er,
Ä°ÅŸaretle dedi ki: (Suyu götür ona ver!)

Şehidler arasından koşarak vardım ona.
Suyu alıp, iÅŸtahla götürürken aÄŸzına,

Sesi geldi o ara Eshabdan bir kiÅŸinin.
Diyordu: (Bir yudum su, Allah rızası için!)

Bu feryadı duyunca, içmedi suyu o da.
Ä°ÅŸaretle dedi ki: (Suyu götür ver ona!)

Şehidler arasından koşa koşa yine ben,
Seyirtip, son anında yetiştim ona hemen.

Ve lakin geç kalmışım, zira ben geldiÄŸimde,
Åžehadeti söyleyip ÅŸehid oldu o demde.

Bu defa düÅŸündüm ki: Döneyim Ä°krime’ye.
Bu içemediyse de, o içsin bari diye.

Şehidler arasından, koşarak vardım heman.
Tekrardan Ä°krime’nin yanına vardığım an,

Gördüm ki, mateessüf ÅŸehid olmuÅŸ o dahi.
Dedim: Amcam oÄŸluna vereyim suyu bari.

Bir ümitle koÅŸarak ÅŸehidlerin içinden,
Arayıp, kendisini bir yerde buldum hemen.

Lakin o da ÅŸehadet ÅŸerbetini içmiÅŸti.
Ve maalesef üçü de suyu içememiÅŸti.