Küffârdan Ebu Bera adında bir münafık,
Hazret-i Peygambere gelerek bir aralık,
Dedi: (Kabilemizden, çoÄŸu oldu Müslüman.
Lakin Ä°slamiyet’i bilmiyor kimse ÅŸu an.
Bize, din bilgileri verecek muallimler,
Gelirse, kabilemiz Ä°slam’ı öÄŸrenirler.)
Bu talep üzerine, eshab geldi gayrete.
ÇoÄŸu talip oldular, bu kıymetli hizmete.
Emirle yetmiş kişi hemen hazırlandılar.
Medine'den çıkarak, yola revan oldular.
Amir bin Füheyre de onlarla beraberdi.
Hiçbir ÅŸeyden habersiz, ihlasla giderlerdi.
Fakat pusu kurmuÅŸtu kâfirler bir alanda.
Kafile tam bu yere geldikleri bir anda,
Onların etrafını aniden çevirdiler.
Biri hariç, hepsini kılıçtan geçirdiler.
Amir de ÅŸehid oldu diÄŸer masumlar gibi.
Lakin o gün, baÅŸka bir haldeydi bu sahabi.
Onu, Cebbar adında biriydi şehid eden.
O da iman eyledi, gördüÄŸü tek bir ÅŸeyden.
Åžöyle ki, mızrağını saplayınca Amir’e,
Ucu göÄŸsünden çıkıp, hemence düÅŸtü yere.
GöÄŸsü ile sırtından kanlar fışkırıyordu.
Lakin o, (Ben kazandım! Ben kazandım!) diyordu.
Herhangi insan kanı değildi hem de o kan.
Bir şehid sahabinin kanı idi o akan.
Onun ÅŸehadetine sebep olan o kiÅŸi,
PiÅŸman olmuÅŸ derdi ki: (Niçin yaptım bu iÅŸi?)
O ara, bir ÅŸey oldu gözlerinin önünde.
Böyle garip hadise görmemiÅŸti ömründe.
Acaba bu gördüÄŸü hayal mi, rüya mıydı?
Onun bu gördüÄŸünü, baÅŸka gören var mıydı?
Evet, yanlış değildi, hakikatti bu olan.
Ceset, semaya doÄŸru yükseliyordu o an.
Gördü diÄŸerleri de onun bu gördüÄŸünü.
Melekler, o cesedi yükseltmiÅŸti o günü.
Arayıp görmeyince, düÅŸündü ki bu sefer:
Onu, baÅŸka bir yere defnetmiÅŸtir melekler.
Bunu dahi görünce, deÄŸiÅŸti hali birden.
Tereddütler içinde düÅŸündü ki derinden:
Åžehid olup düÅŸerken, (Kazandım!) demiÅŸti o.
Acaba bunu derken, neyi kastetmiÅŸti o?
O böyle düÅŸünürken, bir ses geldi gaibden.
Diyordu: (O, Cenneti kazandı ebediyen.)
O, görüp iÅŸiterek bütün bu olanları,
Birden doldu kalbine hidayetin nurları.
(Bu kadar ibret yeter) deyip kendi kendine,
Åžehadeti getirip, girdi Ä°slam dinine.
|
