Hendek harbi öncesi, her gün, eshab-ı kiram,
Hendek kazma işine ediyorlardı devam.

Bir ara, önlerine taÅŸ çıktı, sertti fazla.
O yeri, çok uÄŸraşıp kıramadılar asla.

Peygamber-i ziÅŸâna verdiler sonra haber.
Oraya saadetle teÅŸrif etti o Server.

Balyozu kaldırarak o Hüdâ’nın Habibi,
Dağıttı bir vuruşta o kayayı kum gibi.

Hazret-i Cabir der ki: (O Server, Hendek günü,
Kayayı kırmak için kaldırdı külüngünü.

Mübarek karnı üzre, üç taÅŸ baÄŸlı dururdu.
Üç gün yemek yememek alameti idi bu.

DüÅŸündüm: Evde biraz, yemek hazır edeyim.
Ve Resulü, gizlice yemeye götüreyim.

Zira cümle eshabı, eve davet edecek,
Miktarda, hanemizde bulunmazdı yiyecek.

Resulden izin alıp, geldim hemen evime.
DüÅŸündüÄŸüm bu ÅŸeyi söyledim aileme.

Dedim ki: (Hayli açtır Resul aleyhisselam.
Ä°sterim yedirelim bir miktar Ona taam.)

Hatunum memnun olup, dedi ki: (Ä°yi olur.
Evde biraz et ile biraz arpa bulunur.

O eti pişirir ve un yaparız arpayı.
Var acele davet et Resul-i kibriyayı.)

Dönüp, Resulullahın huzuruna geldim ve
Dedim ki: (Yemek için, buyurun bizim eve.)

Buyurdu ki: (Ey Cabir, ne kadar vardır taam?)
Dedim: (Biraz et ile, biraz da vardır arpam.)

Buyurdu ki: (Çok iyi, söyle de hanımına,
Ben gelinceye kadar, el sürmesin taama.)

Sonra nida etti ki cümle Hendek ehline:
(Ey Eshabım, geliniz Cabir'in yemeğine!)

Eve gelip, hatuna dedim ki: (Dinle beni.
Çağırdı Resulullah cümle Hendek ehlini.

Üstelik de gelenler, kalabalıktır gayet.
Peki biz ne yaparız yetmezse yemek şayet?)

O dedi ki: (Yemeğin miktarını, o Server,
Biliyorsa gam deÄŸil, düÅŸünme böyle ÅŸeyler.)

Az sonra Resulullah, teÅŸrif etti haneye.
Sonra, bereket için dua etti yemeÄŸe.

Sahabe, onar onar gelip yemek yediler.
Kalkanların yerine, başka grup geldiler.

Sonra baktım, o çömlek doluydu yemek ile.
Bitmesi ÅŸöyle dursun, azalmamıştı bile.)