Ä°lk iman edenlerden, Ümmü Ümare dahi,
Harplerde, kahramanca savaştı aslan gibi.

Asıl ismi Nesibe idi ki bu hanımın,
Yanında savaşmıştır hem de Resulullahın.

Uhud’a, zevci Zeyd’le ve iki oÄŸlu ile,
Gelerek, kahramanca savaÅŸtı var gücüyle.

Hücuma geçmiÅŸti ki biri Resulullaha,
O, bu hali görünce, durur muydu hiç daha.

Kılıcını çekerek, saldırdı o kâfire.
Bir vuruÅŸta, atından düÅŸürdü onu yere.

Bir daha kılıç vurup, öldürdü onu hemen.
Yaralandı kendi de, hem de birkaç yerinden.

Lakin o, düÅŸünmezdi yarasını, derdini.
Harbe teşvik ederdi evladıyla zevcini.

Ümmü Ümare der ki: Biz o Uhud gününde,
Çarpıştık ailece Peygamberin önünde.

Bir ara cenk karıştı, bir müÅŸrik vurdu bana.
Kalkanımla korunup, ben dahi vurdum ona.

Beni görüp, oÄŸluma seslendi Resulullah:
(Çabuk yetiÅŸ, annene yardım et ey Abdullah!)

Abdullah da anlatır: Bir müÅŸrik bana vurdu.
Resul beni gördü ve (Yaranı sar!) buyurdu.

Annem Ümmü Ümare, onu sarıp bir bezle,
Dedi ki: (Kalk evladım, savaşa devam eyle!)

Resulullah, annemi gördü ve buyurdu ki:
(Senin katlandığına kim dayanabilir ki?)

Bana vuran o müÅŸrik, geçiyordu oradan.
Peygamber seslendi ki: (Ä°ÅŸte oÄŸluna vuran!)

Annem, kılıç vurarak yaraladı kâfiri.
Bunu görüp sevindi Allah’ın Peygamberi.

Buyurdu: (Ey Nesibe, hamd ederim ki ÅŸuna,
Muzaffer kıldı seni, nihayet düÅŸmanına.)

Harpten sonra o Server, eshaba buyurdu ki:
(O gün nerye baktıysam, gördüm hep Nesibe’yi.)

Hudeybiye, Yemame ve Hayber cenklerinde,
Dahi hazır bulunup, savaştı her birinde.

Müseyleme-tül Kezzab, bunun oÄŸlu Habib’i,
Keserek öldürünce, üzülüp yandı kalbi.

Yıllar sonra, gelmiÅŸti altmış küsur yaşına.
Katıldı oğlu ile, Yemame savaşına.

Ve harbin en şiddetli olduğu bir zamandı.
Hatta Müslümanların dağıldığı bir andı.

Kılıcını çekerek, saldırdı müÅŸriklere.
Hatta Müseyleme’ye vurdu ve yıktı yere.

Bir gün rica etti ki, Peygamber-i ziÅŸâna:
(Dua et de, Cennette komşu olalım sana.)

Derhal dua ederek, buyurdu: (Ya ilahi!
Komşu eyle Cennette bana bunları dahi.)

Bunu duyup dedi ki: (Kâfi bana bu nimet.
Gam deÄŸil bundan sonra gelse de her musibet.)