Yeryüzünde Ä°lk insan ve hem de Ä°lk Nebi’dir.
Ülül'azm peygamber ve Resullerin ilkidir.

Hiç bir ÅŸey yaratmadan alemde Hak teâlâ,
Habibinin nurunu halk eyledi evvela.

Ve hadis-i kudside, verdi ki ÅŸöyle haber:
(Hiç bir ÅŸey yaratmazdım, sen olmasaydın eÄŸer.)

Âdem aleyhisselam yaratılmadan önce,
Yeryüzünde cinniler yaşıyordu sadece.

Sonra, aralarında çıkınca kin ve haset,
Kavga, cidal yaptılar, kan döküldü nihayet.

Hak teâlâ o zaman, gökteki meleklerden,
MüteÅŸekkil bir ordu gönderdi yere hemen.

Onların başına da, Ä°blis’i kıldı serdar.
Zira henüz Allah’a olmamıştı isyankâr.

Adı, Azazil olup, hepsinden alim idi.
O ordunun başında, göklerden yere indi.

Cinleri, yeryüzünden adalara, daÄŸlara,
Sürerek, kendileri yerleÅŸti oralara.

Böylece meleklerin bir kısmı, yeryüzüne,
YerleÅŸip, emirleri Azazil oldu yine.

Hem göklerin, hem yerin oldu idarecisi.
Cennet hazinesinin, hem o idi bekçisi.

O, bazan yeryüzünde, bazı kere göklerde,
Ä°badet ediyordu istediÄŸi her yerde.

Kırk bin sene yapmıştı, Cennetlerde bekçilik.
Yaptı seksen bin yıl da, meleklere emirlik.

Onlara, otuz bin yıl, yaptı vâz-ü nasihat.
ArÅŸ-ı âlâ altında, on bin yıl yaptı taat.

Allah, Âdem Nebi’yi yaratmak dileyince,
Ve bundan, melekleri haberdar eyleyince,

Dediler ki: (Ya Rabbi, sana hamd ediyoruz.
Ve seni tesbih edip, her an zikrediyoruz.

Yerde fesat çıkarıp ve kan dökecek olan,
Kimseleri, ne için yaratacaksın el'an?)

Hak teâlâ buyurdu: (Ey benim meleklerim!
Sizin bilmediÄŸiniz ÅŸeyleri ben bilirim.

Siz, yalnız bakarsınız onların işlerine.
Bense, nazar ederim kalb ve niyetlerine.

Siz, masum olsanız da günahtan her ne kadar,
Onlar, günah iÅŸleyip, sonra piÅŸman olurlar.

Sizin bu halinizi sevsem dahi bir nice,
Affı da çok severim kulum tövbe edince.

Bana yaklaÅŸanlara, daha çok yaklaşırım.
Benden uzaklaşanı, bana yaklaştırırım.

Ben, zelil olanları, ederim tekrar aziz.
Benim bildiklerimi, bilmezsiniz ama siz.)

Gerçi bunu sormakta, meleklerin niyeti,
Sadece öÄŸrenmekti o iÅŸteki hikmeti.

Yine de, (Bu suali, niçin sorduk?) diyerek,
Ä°stiÄŸfar eylediler, Ona boyun bükerek.

Dediler ki: (Ya Rabbi, seni tenzih ederiz.
Senin öÄŸrettiÄŸinden gayri ÅŸey bilmeyiz biz.

Ey Rabbimiz, muhakkak, sen her ÅŸeyi bilensin.
Ve her bir yaptığının, hikmeti vardır senin.)

Melekler, aczlerini böyle edip itiraf,
Kürsi'yi, yedi sene, ettiler her gün tavaf.