Vakta ki ruh bedene girer girmez, o saat,
DimaÄŸa tesir edip, önce o buldu hayat.

Yayıldı daha sonra, el, kol ve bacağına.
Her nereye gittiyse, kavuÅŸtu o yer cana.

Gözüne ulaşıp da, etrafını görünce,
ArÅŸ-ı âlâya baktı, her ÅŸeyden daha önce.

“Lâ ilahe illallah, Muhammed Resulullah”.
Yazısını görünce, merak etti o nagah.

Ve sordu ki: (Muhammed, kim ola ki ilahi!
İsmin ile yan yana yazmışsın onu dahi?)

Buyurdu: (Evladından biridir ki ya Âdem!
Yaratmadım bir kiÅŸi, Ondan daha mükerrem.)

Henüz ayaklarına gelmemiÅŸti ki ruhu,
Doğrularak, ayağa kalkmayı etti arzu.

Bu yüzden Hak teâlâ buyurdu ki Kur'anda:
(Ä°nsan, çok aceleci halk oldu zamanında.)

Ve vermemiÅŸ idi ki ruhunu bedenine,
Åžöyle ferman buyurdu, cümle meleklerine:

(Ey melekler, çamurdan, insan halk edeceÄŸim.
Önce cansız bir kalıp, sonra ruh vereceÄŸim.

Ne zaman ki ruhunu verirsem bedenine,
Siz secdeye kapanın hürmet için kendine.)

Vakta ki ruh verilip, kalktı Âdem Peygamber,
Secdeye kapandılar, ona cümle melekler.

Habibullahın nuru, alnında parlıyordu.
O yüzden meleklere, bu secde emrolundu.

Tek bir kiÅŸi var idi lakin secde etmeyen.
O da, Ä°blis idi ki, tard oldu ebediyyen.

Melekler, beÅŸyüz sene kalarak o secdede,
Kalkınca gördüler ki, sırf etmemiÅŸ o secde.

Emre uyduklarından, hamd ettiler Allah’a.
Secdeye kapandılar ÅŸükür için bir daha.

Yaptığı içindir ki melekler iki secde,
BeÅŸ vakit namazda da, emr oldu bu ÅŸekilde.

Onların arasında, İblis idi ki bir tek,
Emri dinlememiÅŸti, bir an kibirlenerek.

Åžöyle sual eyledi, ona Rabbil-âlemin:
(Ey melun, sen ne için secdeye eÄŸilmedin?)

Cevabında dedi ki: (Hayırlıyım ben ondan.
Beni Nar’dan yarattın, onu ise Çamur’dan.)

O, gurur ve kibrinden secde etmedi diye,
Duçar oldu maalesef, gadab-ı ilahiye.

Allah’ın bir emrini, icra etmediÄŸinden,
Lânetlenip kovuldu huzur-u ilahiden.

Ä°blis, Hak teâlâya eyledi ki ÅŸöyle arz:
(Kıyamet gününe dek, mühlet ver bana biraz.)

Hak teâlâ verince bu mühleti Ä°blis'e,
O zaman da Allah’a, dedi ki: (Öyle ise,

Kullarının yoluna gidip oturacağım.
Onlara, dört cihetten musallat olacağım.

Onlara ÅŸirin, güzel, gösterip haramları,
Her an saptıracağım, doğru yoldan onları.

Emirlerine uyan halis kulların hariç,
Elimizden kurtulan, bir kimse bulunmaz hiç.)