Âdem aleyhisselam, Cennete girdiÄŸinde,
Üzüm, incir ve hurma yedi ilk günlerinde.

Çok sevdi, çok beÄŸendi Cennet meyvelerini.
DolaÅŸmaya baÅŸladı, saray ve köÅŸklerini.

Lakin kendi cinsinden, arkadaÅŸ etti arzu.
Yatıp uyuyuverdi, aklındayken bu mevzu.

Sol göÄŸüs kemiÄŸinden, ona, yaren olarak,
Halk eyledi hazret-i Havva’yı cenâb-ı Hak.

Âdem aleyhisselam uyanınca uykudan,
BaÅŸ ucunda, ayakta, bir kadın gördü o an.

Sordu ona: (Sen kimsin, yaratıldın hem niye?)
Dedi ki: (Halk olundum, sana ben zevce diye.)

O, hazret-i Âdem’in suret ve siretinde,
Yaratılmış idi hem, onun güzelliÄŸinde.

Hazret-i Âdem ile, Havva’nın, cenâb-ı Hak,
Kıydı nikahlarını, Cennette ilk olarak.

Ve sonra buyurdu ki: (Ey Âdem ve ey Havva!
Gezinin Cennetimde ve yiyin türlü meyva.

Ve lakin ÅŸu aÄŸaca hiç yaklaÅŸmayın ki siz,
Yoksa zulmedenlerden olursunuz ikiniz.)

Böylece ikisi de, Cennetin her yerinde,
YaÅŸarlardı çeÅŸitli zevk ve nimetlerinde.

Lakin bu ikisinin, Cennette kalmaları,
Ä°blis’e hoÅŸ gelmeyip, ÅŸöyle verdi kararı:

“DüÅŸünüp, bir an önce bulayım da bir hiyle,
Çıkarayım onları, Cennetten böylelikle”.

Åžeytan, secde etmeyip kibir ve gururundan,
Tard olup kovulmuÅŸtu, Allah’ın huzurundan.

Bu hadiseden sonra, Ä°blis, bu ikisine,
DüÅŸman olup, düÅŸmüÅŸtü bir intikam peÅŸine.

Bu sebepten, hazret-i Âdem ile Havva’yı,
DüÅŸünüp dururdu hep, Cennetten çıkarmayı.

Nihayet öÄŸrendi ki, onlara, cenâb-ı Hak,
Cennette bir ağacı eyledi kat'i yasak.

Sevinip, çıktı hemen yeryüzünden göklere.
Geldi Cennet kapısı yakınında bir yere.

Çekti dikkatlerini, aÄŸlayıp sızlanarak.
Onlar koştu kapıya, bu feryadı duyarak.

Acıdılar haline, lakin tanımadılar.
(Ne için aÄŸlıyorsun?) diye ona sordular.

Dedi ki: (Ey yerlerin, göklerin seçilmiÅŸi!
Ve bütün meleklerin sevdiÄŸi makbul kiÅŸi!

Ben, sizin halinize ağlarım ki elbette,
Sizi, sonsuz olarak komazlar bu Cennette.

Afiyet libasını, alıp üzerinizden,
Ölüm elbisesini giydirirler tezinden.

Ve lakin bu Cennette, var ki öyle bir aÄŸaç,
Meyvesinden yiyenler, Cennetten olmaz ihraç.

Siz dahi o aÄŸaçtan yer iseniz birazcık,
Ä°ki melek olur ve çıkmazsınız hiç artık.)

Sonra, Allah adıyle, yetmiş kez etti yemin.
Buna, hazret-i Havva aldanıp yedi ilkin.

Hazret-i Âdem dahi, onun teÅŸviki ile,
Yedi yasak aÄŸaçtan, unutmak sebebiyle.

Emretti Hak teâlâ, Cebrail'e o zaman:
(Âdem ile Havva'yı, Cennetten çıkar heman.)