Vakta ki tamamlandı, Nuh Nebi'nin gemisi,
Yakınlaştı iyice, o azabın gelmesi.

Nuh peygamber, kavmine dedi ki son olarak:
(Beni, size peygamber gönderdi cenâb-ı Hak.

Size, bunca senedir ettimse de nasihat,
Dinlemeyip, istihza eylediniz siz fakat.

Ben nasihat ettikçe, siz hep inat ettiniz.
Üstelik çok cefa ve eziyyet eylediniz.

Ä°ÅŸte bu yüzdendir ki, yakında Hak teâlâ,
Sizin üzerinize, gönderecek bir bela.

Bari şimdi inanıp, bırakın bu inadı.
Yoksa, azab etmektir Hakk'ın size muradı.

O azab tufandır ki, dünya, suyla dolacak.
Ä°mana gelmeyenler, o suda boÄŸulacak.

Bu beladan kurtulmak isteyen varsa her kim,
Acele iman etsin, son sözümdür bu benim.)

Dediler: (Yüzyıllardır, bu lafı dinliyoruz.
Gelsin ne gelecekse, sana inanmıyoruz.)

Va'd olunan azabın, gelmişti vakti zaten.
Tufan alametleri görüldü çok geçmeden.

Su, yerde yavaÅŸ yavaÅŸ, baÅŸladı yükselmeye.
Ve baÅŸladı müminler o gemiye binmeye.

Nuh Nebi, bir kez daha kavmin hükümdarını,
Çağırtıp, kendisine yaptı son ihtarını.

Yanına geldiğinde, buyurdu ki: (İşte bak!
BahsettiÄŸim tufanı, gönderdi cenâb-ı Hak.

Haydi, iman edin de, kurtulun bu beladan.
Zira kâfir olana, necat yok asla bundan.)

Kral ve o müÅŸrikler, yine inkâr ettiler.
Ve bunu, normal yaÄŸan bir yaÄŸmur zannettiler.

Müslümanlar, gemiye binince en nihayet,
Tufanın şiddeti de, fazlalaştı be gayet.

OÄŸlu Kenan, kenarda dururdu zevcesiyle.
İkaz etti onu da, babalık şefkatiyle:

(Ey evladım, haydi gel, bizimle bin gemiye.
KurtuluÅŸ yoktur bu gün, müminlerden gayriye.)

Babası, ettiyse de son defa onu ikaz,
Lakin o, inadından yine etti itiraz.

Dedi: (Su yükselirse, çıkarım ÅŸu daÄŸlara.
Nasıl olsa bu sular, çıkmaz tâ oralara.)

O böyle konuÅŸurken, laubali olarak,
Büyük bir dalga gelip, eyledi onu helak.

Hak teâlâ emriyle, yaÄŸmurlar yaÄŸdı gökten.
Yer yer sular kaynadı, toprağın her yerinden.

Suların seviyesi, yükseldi ki o kadar,
Kayboldu su içinde, en yüksek büyük daÄŸlar.

Kırk gündüz ve kırk gece, devam etti bu tufan.
Kâfirler hep öldüler, kalmadı ehl-i tuÄŸyan.

Nuh Nebi'nin gemisi, altı ay müddet ile,
Dalgalar arasında, yüzdü hep selametle.

Hak teâlâ emriyle, kesilince yaÄŸmurlar,
Alçalmaya baÅŸladı, yavaÅŸ yavaÅŸ o sular.

Seviye alçaldıkça, gemi de iniyordu.
Yüksek daÄŸlar, gemiyi, kendine bekliyordu.

Cudi dağı, tevazu eyleyip, etti dua.
Ä°ndirdi Hak teâlâ, onu bu küçük daÄŸa.