Sare ile Hacer'i, alıp bir gün yanına,
Hicret etti Mısır'dan, Filistin diyarına.

Sebu denen bir yere yerleÅŸti onlar, fakat,
Kupkuru bir yer olup, yok idi su ve hayat.

Halilullah burada, hemen kazdı bir kuyu.
Öyle su fışkırdı ki, tatlı ve hoÅŸtu suyu.

Bir kaç gün olmuÅŸtu ki, buralara geleli,
Bitti yanlarındaki yiyecek ekmekleri.

Ä°brahim Halilullah, yiyecek bulmak için,
Heybesini alarak, yola düÅŸtü ve lakin,

O bölgeden ÅŸehire, yol çok idi varmaya.
Varsa bile, parası yoktu buğday almaya.

Çaresizlik içinde, geriye dönecekti.
Sare ile Hacer'e, lakin ne diyecekti?

Elindeki heybeye kum-çakıl doldurarak,
Eve gelip uyudu, onu yere koyarak.

Hemen hazret-i Sare, söyledi ki Hacer'e:
(Heybeye bak bakalım, getirmiş mi zahire?)

O da bakıp dedi ki: (Buğday dolu tamamen.)
Dedi ki: (Öyle ise, ekmek yapalım hemen.)

Buğdayın bir kısmını, un yapıp oracıkta,
Ve sonra piÅŸirdiler, ekmekleri ocakta.

Sonra Halilullah'ı, gelip davet ettiler.
Dediler ki: (Buyurun, taze piÅŸti ekmekler.)

Halilullah, sıcacık ekmekleri görünce,
(Nereden un buldunuz?) diye sordu hemence.

Bu suale, ikisi, çok hayret eylediler.
(Sen buğday getirdin ya, ondan yaptık) dediler.

Halilullah bildi ki, Rabbinin ihsaniyle,
Kum ve çakıl, buÄŸdaya dönüÅŸmüÅŸ tamamiyle.

Bir kısmını ayırıp sonra o zahirenin,
Ziraatte kullanıp, bir hayli oldu zengin.

Yarım milyondan fazla, var idi davarları.
Ova ve vadileri doldururdu malları.

Misafiri olmadan, oturmazdı sofraya.
Yok ise, bulmak için çıkar idi sahraya.

Yine bir defasında, vermişti bir ziyafet.
Ä°kiyüz mecusiyi, yemeÄŸe etti davet.

Onlar gelip yiyerek, çok teÅŸekkür ettiler.
Ve ona, bir yardımda bulunmak istediler.

Dediler: (Ey Ä°brahim, çok teÅŸekkür ederiz.
Herhangi emrin varsa, yapalım onu da biz.)

Buyurdu ki: (Öyleyse, sizden bir dileÄŸim var.
Rabbime, bir kerecik secde edin, o kadar.)

Hiç beklemiyorlardı mecusiler secdeyi.
Oturup, müÅŸavere eylediler bu ÅŸeyi.

Zira davet etmiÅŸti imana daha önce.
Kabul etmemiÅŸlerdi, ÅŸaşırdılar böylece.

Dediler ki: (Yalandan, yapalım isteğini.
Memnun etmiÅŸ oluruz, böylece kendisini.)

Secdeye kapandılar o anda hepsi birden.
O ise dua etti, onlar secdede iken:

(Ya ilahi, sendendir kullarına hidayet.
Åžu ikiyüz kâfire, Müslümanlık nasib et.)

O anda kabul etti duayı cenâb-ı Hak.
Her birisi, secdeden kalktı mümin olarak.