Lût Nebi’nin evini, sararak o kâfirler,
Dediler: (O gençleri, çabuk getir bize ver!)

O, buna çok üzülüp, buyurdu ki: (Ey kavmim!
Allah'tan korkun, bunlar, misafirimdir benim.

Beni, bunlara karşı rezil etmeyin şu an.
Yok mudur içinizde, aklı başında olan?)

Lakin o inatçılar, gelmediler insafa.
Dediler ki: (Biz sana, demiÅŸtik ya son defa,

Bizim iÅŸlerimize, bir ÅŸey demeyecektin.
Evine, hiç misafir kabul etmeyecektin!

Getirip teslim et ki, bize o üç kiÅŸiyi,
Yapalım biz onlara, istediğimiz işi.)

Onlara, ne kadar çok ettiyse de nasihat,
Kapıda toplanan halk, dağılmıyordu fakat.

Ä°yice darlık geldi, Lût Nebi'nin kalbine,
Åžöyle niyaz eyledi, sonra kendi kendine:

(Size yetecek kadar keÅŸke güçlü olsaydım.
Yahut sağlam bir kale bulup da sığınsaydım.)

Cebrail iÅŸitince, bu dua ve haceti,
Dedi ki: (Ä°ÅŸte onun, dördüncü ÅŸehadeti.)

Hakikati bildirip, dedi ki: (Elbette biz,
Hak teâlâ katından, gelen habercileriz.

Üzülme, onlar sana yapamazlar bir zarar.
Bu kavmin üzerinde, azab-ı ilahi var.

Sırf sana ve ehline, bundan kurtuluş vardır.
Senin hanımın bile, helak olanlardandır.

Sen ÅŸimdi aç kapıyı, sonra çekil geriye.
Hiç korkma, o kâfirler girsinler içeriye.)

Lût Peygamber, kapıyı açtı ve çıktı geri.
O azgın çapulcular, daldılar hep içeri.

Ve lakin kanadıyla, Cibril, o kâfirlere,
Vurunca, her birisi, kör oldu birdenbire.

ÅžaÅŸkın ÅŸaÅŸkın geriye kaçarken dediler ki:
(Evine, sihirbazlar getirmiÅŸ Lût meÄŸer ki.)

Kalbleri mühürlenmiÅŸ, o azgın ve sapıklar,
İnanmak nimetinden, yine mahrum kaldılar.

Sonra Cibril dedi ki o gece Lût Nebi'ye:
(Ehlinle çıkıp gidin, hiç bakmayın geriye.)

Onlar çıkıp gidince, Sedum vilayetinden,
AteÅŸte piÅŸmiÅŸ taÅŸlar, yaÄŸdı gök cihetinden.

Her taÅŸta, bir kâfirin ismi nakÅŸedilmiÅŸti.
Ve her taÅŸ, sahibini bulup helak etmiÅŸti.

Sonra Cibril, o şehri takarak kanadına,
Çıkardı bir lahzada, topyekün gök katına.

Sonra da ters çevirip, havada birden bire,
Koca ÅŸehri, yüksekten, kuvvetle çarptı yere.

Gadab-ı ilahinin, nişanesi olarak,
Åžehri, yerin dibine geçirdi cenâb-ı Hak.

Açılan o çukura, sonradan pis kokulu,
Siyah sular dolarak, Lût gölü hasıl oldu.

YaÅŸamadığı için, hiç bir canlı içinde,
Ölü deniz olarak, meÅŸhurdur halk içinde.

Allah ve Peygambere karşı gelen bu kavmin,
Çok çirkin bir günahı iÅŸledikleri için,

Gadab-ı ilahiye, uğradığına dair,
Bu göl, mahÅŸere kadar, apaçık bir delildir.