Yakub aleyhisselam, dayısının evinde,
Kalarak, uzun müddet bulundu hizmetinde.

Ve onun kızı ile evlenerek sonradan,
Yusuf aleyhisselam doğdu bu hanımından.

Bu oÄŸlunun dünyaya teÅŸrif ettiÄŸi sene,
Peygamber gönderildi Ken'an ahalisine.

Ve ona, Hak teâlâ gönderdi ki ÅŸu vahyi:
(Ä°man ve ibadete davet et ahaliyi!)

Yakub aleyhisselam, bu vahyi alır almaz,
Bunu, dayısına da aynı gün eyledi arz.

TeÅŸekkürler ederek iyilikleri için,
Ve Ken'ana gitmeye, istedi ondan izin.

O dedi ki: (Ey Yakub, madem ki böyledir hal,
Ailenle birlikte, revan ol yola derhal.

Seninle uzun müddet yapmıştık arkadaÅŸlık.
Görmedim senden asla bir kötülük, fenalık.)

BeÅŸyüz koyun ve sığır, bir o kadar katır, at,
Vererek, uğurladı onları kendi bizzat.

Vakta ki yaklaştılar onlar Ken'an iline,
Melekler müjde verdi, bunu birbirlerine.

Lakin Ä°ys, bilmiyordu iç yüzünü bu iÅŸin.
Dedi ki: (Ben layıktım peygamber olmak için.)

Dörtyüz kiÅŸi toplayıp, kurdu kötü bir niyet.
Onu öldürmek için, yola çıktı pür hiddet.

Yakub Nebi, birini elçi gönderip Ä°ys'e,
Buyurdu ki: (Git ondan, bir haber getir bize.)

O gidip gördü Ä°ys'in o kötü niyetini.
Ve gelip arz eyledi hiddetle geldiÄŸini.

Bu sefer de oÄŸlunu çağırıp huzuruna,
Buyurdu ki: (Şimdi de, sen git İys'in yanına.

Ona de ki: Babamın, size selamları var.
Diyor ki, sor bakalım, o niçin böyle yapar?

Biz, seninle kardeÅŸiz her ÅŸeyden daha önce.
Aldın bütün malımı pederimiz ölünce.

Sen, benim helakimi istedin haddi aşıp.
Ben, evimi terk ettim yanından uzaklaşıp.

Åžimdi ise peygamber eyledi beni Allah.
Bana inanır isen, bulursun ancak felah.)

Oğlu peki dedi ve giderek amcasına,
Ne tembih etti ise, söyledi aynen ona.

Lakin Ä°ys, bunu dahi kabul eylemeyince,
Yakub aleyhisselam dua etti bir nice.

Dedi ki: (Ya ilahi, beni ve müminleri,
KardeÅŸimden gelecek zarardan eyle beri.)

Peygamberlik ÅŸefkat ve merhameti içinde,
Ä°mana gelmesini istiyordu Ä°ys'in de.

Az sonra iki taraf, birden karşılaştılar.
Ä°ys ile Yakub Nebi az ileri çıktılar.

Teke tek mücadele baÅŸladı birden bire.
İys'i, Yakub Peygamber kaldırıp vurdu yere.

Daha sonra göÄŸsünün üstüne oturarak,
Buyurdu ki: (Gördün mü, ne yaptı cenâb-ı Hak?)

Ä°ys özür dileyerek, aÄŸladı göz yaÅŸiyle.
O da kalkıp, hemence sarıldı kardeşiyle.

Ä°ys dedi: (Affet beni, bildim ki Hak teâlâ,
Seni Peygamber yapıp, eyledi benden a’lâ.)

Yakub Peygamber dahi, buyurdu: (Ey kardeÅŸim!
Benim de, ÅŸimdi ancak huzura erdi içim.)