Yusuf aleyhisselam, o kuyuya düÅŸtü ve,
Hemen Hak teâlâyı baÅŸladı zikretmeye.
Onun zikrettiÄŸini iÅŸitince melekler,
Çevresinde toplanıp, ona eÅŸlik ettiler.
Sonra ilham geldi ki Hak teâlâ katından:
(Yakında kurtulursun elbet bu sıkıntıdan.
Ä°lerde, hem büyük bir mevkiye geleceksin.
Ve bu yaptıklarını onlara diyeceksin.)
Velhasıl kardeÅŸleri, Yusuf'un gömleÄŸini,
Bir hayvanın kanıyla bulayıp her yerini,
Ve o kanlı gömleÄŸi ellerine alarak,
Döndüler akÅŸam eve, yalandan aÄŸlayarak.
Yakub aleyhisselam, aÄŸlama seslerini,
Ä°ÅŸitip, sordu hemen onlara sebebini.
Dediler: (Ey babamız, kır yerine ulaştık.
Ve kendi aramızda, yarış için anlaÅŸtık.
Dağıldık bunun için hepimiz kır yerine.
Yusuf'u, bekçi koyduk eÅŸyamız üzerine.
Biz bu yarış işiyle meşgul idik ki, o an,
Kurt gelip yemiÅŸ onu, gafil iken biz ondan.
Biz doÄŸru söyleyici olsak da halisane,
İyi biliyoruz ki, inanmazsın sen yine.
Lakin inanmıyorsan, iÅŸte kanlı gömleÄŸi.
Zira biz bilemeyiz hiç yalan söylemeyi.)
Yakub aleyhisselam, babalık şefkatiyle,
Yusuf'unu düÅŸünüp, aÄŸladı göz yaÅŸiyle.
Buyurdu ki: (Siz bana nasıl söz vermiÅŸtiniz?
Hayır, fena aldatmış sizi nefisleriniz.
Sizin bu yaptığınız, hiç de gerçek deÄŸildir.
Ve lakin bana düÅŸen, yine sabr-ı cemildir.)
Yusuf'un gömleÄŸini sürdü yüz ve gözüne.
Lakin hiç rastlamadı onda yırtık izine.
Buyurdu: (Vallahi o, ne ÅŸefkatli kurt imiÅŸ.
Yusuf'uma ÅŸefkati, sizlerden ziyadeymiÅŸ.
Görmedim bu kurt gibi merhametli birini.
Yusuf'umu yemiÅŸ de, yırtmamış gömleÄŸini.)
O kuyunun içinde, geçince az bir zaman,
Hemen yakın bir yerde, konakladı bir kervan.
Kervanbaşı, su için gönderdi sakasını.
O da gelip, kuyuya sarkıttı kovasını.
Yusuf aleyhisselam sarılıp o kovaya,
Kova ile birlikte, yükseldi yukarıya.
Saka onu görünce, duydu büyük heyecan.
Sevinçle bağırdı ki: (Müjde, iÅŸte bir civan!)
Biraderi Yehuda var idi ki Yusuf'ün,
Yemek getiriyordu kuyuda ona her gün.
Lakin o gün gelince, Yusuf'u göremedi.
KoÅŸup, kardeÅŸlerine durumu haber verdi.
KardeÅŸleri bu hali öÄŸrenip Yehuda'dan,
KoÅŸarak, o kervana yetiÅŸtiler arkadan.
Bir heyecan içinde dediler ki onlara:
(Bu, bizim kölemizdi, kaçmış tâ buralara.
Ä°sterseniz satarız size biz bu köleyi.
Ucuzdur, hemen alıp terk edin bu ülkeyi.)
|
