Vakta ki kardeÅŸleri, gelip Yusuf Nebi'ye,
Yalvarınca, (Az daha bize buğday ver) diye,

Yusuf aleyhisselam, onlara ÅŸefkatinden,
Kendisini tanıtmak arzu eyledi hemen.

Ve lakin bundan önce, onlara bir nasihat,
Olması kabilinden bir sual sordu bizzat.

Dedi ki: (Siz Yusuf'a yaptığınız o işten,
Tövbe edip, ÅŸu anda piÅŸman mısınız cidden?

Siz beni, babamızdan ne için ayırdınız?
Ve niçin beni o gün bir kuyuya attınız?)

O, bunu sormak ile istemiÅŸti ki, o an,
Ä°stiÄŸfar eylesinler eski günahlarından.

Yoksa onun maksadı, bunu hatırlatarak,
DeÄŸildi hiç onları ayıplayıp kınamak.

Yusuf aleyhisselam, o gün kardeÅŸlerine,
Bu gibi sualleri sorması üzerine,

Bir ÅŸaÅŸkınlık içine düÅŸtü hepsi büsbütün.
Åžüpheyle sordular ki: (Yoksa sen Yusuf müsün?)

Bünyamin de yanında duruyordu o ara.
Tanıttı kendisini en nihayet onlara.

Buyurdu: (Ben Yusuf'um, bu dahi Bünyamin'dir.
Bize bu nimetleri ihsan eden Rabbimdir.

Bizi, birbirimize kavuÅŸturmakla ÅŸu an,
Eyledi Hak teâlâ bize büyük bir ihsan.)

Onlar vakıf olunca işin hakikatine,
Hayretle bakıştılar hemen birbirlerine.

Önce Yusuf Nebi'yi meth-ü sena ettiler.
Sonra hatalarını itiraf eylediler.

Dediler ki: (Biz sana yaptığımız o işten,
Günahkâr olduk ama, piÅŸmanız ÅŸimdi içten.)

Ä°tiraf eyleyince onlar bu iÅŸlerini,
Affeyledi o dahi hemen kardeÅŸlerini.

Buyurdu: (Bundan sonra, bu iÅŸleri sayarak,
Size bir ayıplama yoktur ve olmayacak.

Allah, günahınızı eder af ve maÄŸfiret.
O, merhametlilerin en büyüÄŸüdür elbet.)

Affedildiklerini müjdeleyip onlara,
Mahzun gönüllerini ferahlattı o ara.

O gün kardeÅŸlerini, Yusuf aleyhisselam,
Affederek, onlara yaptı çok izzet, ikram.

KardeÅŸleri, onun bu ikramını görünce,
Ezilip, kendisine dediler ki hemence:

(Bize, çok ikramlarda bulundunuz her zaman.
Ama biz çok mahcubuz o yaptıklarımızdan.)

Cevaben buyurdu ki: (Beni, ÅŸimdiye kadar,
Az dirheme satılmış köle bildi insanlar.

Åžimdi ben ÅŸeref buldum sizlerin sayesinde.
Ve yükseldi mertebem, insanların nezdinde.

Çünkü öÄŸrendiler ki, kardeÅŸiyim sizlerin.
Ve oğullarındanım hem Yakub Peygamberin.

Ä°nsanlar, sayenizde bunları öÄŸrendiler.
Ve ben, nazarlarında şimdi oldum muteber.)

Kendisine zulmeden kardeÅŸlerine, o gün,
Böyleydi davranışı o hazret-i Yusuf’ün.