Eyüp aleyhisselam, çekti de nice zahmet,
Yine de hastalıktan etmedi hiç ÅŸikayet.

Rahime hatun dahi, ÅŸefkat ve merhametle,
Görürdü hizmetini yılmadan, maharetle.

Izdırap çektiÄŸine yalnız üzülüyordu.
Åžifayab olmasını bu yüzden istiyordu.

Bir gün de kendisine dedi: (Dua eyle de,
Hak teâlâ bir ÅŸifa ihsan etsin bu derde.)

O böyle dediÄŸinde, Eyüp aleyhisselam,
Bir tevekkül içinde bulunuyor idi tam.

Buyurdu: (Ey Rahime, acele etme henüz.
Ne kadar sürmüÅŸ idi sıhhatli günlerimiz?)

(Seksen sene) deyince, buyurdu: (Ey Rahime!
Åžimdi dua edemem sıhhat için Rabbime.

Zira bu hastalık da seksen sene olmadan,
Şifa talep etmeye utanırım ben Ondan.)

O, bu sözleri ile Hakk'a teslimiyetin,
En güzel örneÄŸini vermiÅŸtir bir kul için.

Malına, evladına, sonra bizzat nefsine,
Gelen musibetlerin, sabreyledi hepsine.

O, bu dert ve belanın tattıysa da üçünü,
Tahammülü ve sabrı, aÅŸtı beÅŸer gücünü.

Eyüp Peygamber sabrı diye de gayet güzel,
İnsanlık tarihinde oldu bir darb-ı mesel.

Åžöyle ki, sabır dense, tahammül dense bize,
Hemen Eyüp Peygamber gelir hep zihnimize.

Belaya sabredince o böyle katlanarak,
Methetti kendisini Kur’anda cenâb-ı Hak.

Lakin Eyüp Nebi’nin çok sadık ve vefakâr,
Zevcesi, kendisiyle olurdu alakadar.

Yedi sene müddetle hizmet etti o bizzat.
Åžeytan, iki defa da oldu ona musallat.

Bir gün yiyecek için, o yerin çarşısına,
Giderken, biri çıktı aniden karşısına.

Dedi ki: (Ey Rahime, sen Yusuf Peygamberin,
Torunu deÄŸil misin, burada ne gezersin?)

O, insan kılığında bir şeytan idi, fakat,
Rahime, tanımayıp etti ona iltifat.

Dedi: (Eyüp Nebi'nin vefakâr zevcesiyim.
O ÅŸimdi çok hastadır, ona hizmet ederim.)

O böyle dediyse de, gitmedi ÅŸeytan yine.
Bir fit sokmak istedi onun temiz kalbine.

Dedi: (Niçin sen onun çekiyorsun derdini?
Hastalık sana geçer, düÅŸün önce kendini.

Bak henüz genç kadınsın, üstelik de güzelsin.
Niçin kendi kendine böyle yazık edersin?)

Bu sözler, Rahime’yi üzmüÅŸ idi pek fazla.
Dedi: (Onun hakkını ödeyemem ben asla.

Seksen sene, birlikte sürdük de mesut hayat,
Bunca yıl, kendisinden incinmedim hiç fakat.

Åžimdi yakalanınca böyle bir hastalığa,
Onu yalnız bırakmak, sığar mı insanlığa?

Hep ben ona muhtaçtım, ÅŸu birkaç sene hariç.
Åžimdi hasta olunca, terk etmek olur mu hiç?)