Åžuayb Nebi, kavminden hiç de çekinmeyerek,
Buyurdu ki: (Bekleyin, size azab gelecek!)

Ve lakin o azgınlar, yine inanmadılar.
Küfür ve sapıklıkta ettiler inat, ısrar.

Hatta inananları yakalayıp tek be tek,
Derlerdi ki: (Siz ona itimat etmeyin pek.)

BaÅŸka memleketlerden gelenleri de yine,
Hemen çevirirlerdi, hep onun aleyhine.

Derlerdi ki: (Åžuayb’a inanırsanız ÅŸayet,
Çok büyük zararlara uÄŸrarsınız akıbet.)

Åžuayb aleyhisselam, oldu buna muttali.
Onlara nasihatle beyan etti bu hali.

Buyurdu ki: (Ey kavmim, ne yapıp durursunuz?
Ä°mana gelenlere mani mi olursunuz?

Bu, gayet yanlış iÅŸtir, sakın böyle etmeyin.
Önceki ümmetlerin halini fikreyleyin.

Onlar da yapmışlardı bozgunculuk, ihanet.
N’oldu akıbetleri, düÅŸünün, alın ibret.

Eğer dediklerime inanmıyor iseniz,
Üstünüze gelecek azabı bekleyiniz.)

Kâfirler inat edip, inanmadılar yine.
Ona düÅŸmanlıkları ulaÅŸtı son haddine.

Reisleri dedi ki tehditler savurarak:
(Ey Åžuayb, söylüyoruz sana biz son olarak.

Ya kabul edersiniz bizim bu dinimizi,
Ya da, diyarımızdan çıkarırız biz sizi.)

O dahi buyurdu ki cevaben o reise:
(Biz asla dönemeyiz sizin milletinize.

Sizin dininiz mi var, siz ÅŸirk içindesiniz.
Biz haktan ayrılıp da, bâtıla döner miyiz?)

Åžuayb aleyhisselam, kesince ümidini,
Talep etti Rabbinden kavminin helakini.

El kaldırıp dedi ki: (Bizim ile kavmimiz,
Arasında, artık sen hüküm ver ey Rabbimiz!)

Kırık ve mahzun kalble devam edip o daha,
Sonunda, kavmi için eyledi bir beddua.

Çünkü hep gece gündüz uÄŸraÅŸmasına raÄŸmen,
Onlardan ümidini kesmiÅŸ idi tamamen.

O inatçı kâfirler, azıtıp günden güne,
Büyük düÅŸman oldular Hakk'ın bu Resulüne.

Hem Åžuayb Peygamberi, hem de ona inanan,
Müminleri katl için, kurdular gizli plan.

Tam dökeceklerdi ki bunu fiiliyata,
Bir müthiÅŸ azap ile, yok oldular adeta.

Hazret-i Cebrail’in çok kuvvetli bir sesi,
Sebebiyle, bir anda helak oldu cümlesi.

O kuvvetli sayha ve zelzeleyle, cümle halk,
Yüzleri üzerine düÅŸerek oldu helak.

Åžuayb aleyhisselam, iman edenler ile,
Azaptan müteessir olmadılar az bile.

Onlar, imanlarının mükafatı olarak,
Erdiler saadete azaptan kurtularak.