Ä°srail oÄŸulları Mısır’da yaÅŸarlardı.
Allahü teâlâya ibadet yaparlardı.

Kıbtilerse, tapardı yıldızlara, putlara.
Eziyet ederlerdi Müslüman insanlara.

Fir’avn da, kıbtilere mensuptu, bundan sebep,
Köle gibi görürdü beni Ä°srail’i hep.

O günlerde Firavun rüya gördü bir gece.
Uyanınca, korktu ve telaşlandı bir nice.

Çağırdı huzuruna cümle kâhinlerini.
Rüyasını anlatıp, istedi tabirini.

Dedi: (Beyt-ül makdis’ten, çıktı ateÅŸ ve alev.
Mısır’ın evlerini yaktı ve kalmadı ev.

Kıbtileri tek be tek, yakıp kül ediyordu.
Beni Ä°srail ise, hiç zarar görmüyordu.)

Dediler: (Åžöyledir ki tabiri bu rüyanın,
Bu beni Ä°srail’den bir kimse çıkar yarın.

Büyüyüp geliÅŸince, olur güçlü bir kiÅŸi.
Senin saltanatını almak olur ilk işi.

Seni ve kıbtileri, çıkarır yurdumuzdan.
O çocuÄŸun doÄŸması, yakındır hem de ÅŸu an.)

Fir’avn bunu duyunca, kin ile doldu içi.
Dedi: (Kim yapabilir bana karşı bu işi?)

(Benim saltanatıma kim son verir?) diyerek,
DüÅŸündü: Öyle ise, bir tedbir almam gerek.

Merhamet hislerinden mahrum idi o zaten.
Kendine yakışacak şu emri verdi hemen:

(Kim beni Ä°srail’den bir erkek çocuÄŸunu,
DoÄŸurursa, öldürün, yaÅŸatmayın hiç onu.)

Cümle ebeleri de yanına çağırarak,
Söyledi onlara da, bir hayli korkutarak.

Hatta tayin etti ki bazı vazifeliler,
Bu hususta gevÅŸeklik göstermesin ebeler.

Bir kadın, doÄŸursaydı bir erkek çocuÄŸunu,
DoÄŸar doÄŸmaz, anında öldürürlerdi onu.

Bu tüyler ürpertici, insanlık dışı vahÅŸet,
Bütün ÅŸiddeti ile sürmüÅŸtü uzun müddet.

Böyle devam ederken onun bu iÅŸkencesi,
Hazret-i Musa’ya da hamileydi annesi.

Doğum da yakın olup, korkardı ki o hatun,
EÄŸer oÄŸlum olursa, öldürür bu Firavun.

O zalimin, onlara musallat eylediÄŸi,
Ebelerden birini, tanırdı gayet iyi.

SevdiÄŸi bu ebeyi çağırarak gizlice,
Dedi ki: (Senin ile dostluÄŸumuz var nice.

İşte doğum zamanım yaklaştı, bil de bunu,
Göster bana bu babta sevgi ve dostluÄŸunu.)

O da gelip gizlice, girdi bir gün odaya.
Musa aleyhisselam teÅŸrif etti dünyaya.

Ebe de, çocuktaki parlak nuru görerek,
Aşık oldu çocuÄŸa, çok muhabbet ederek.

Dedi ki: (Bu oÄŸlunu, sakla gizli bir yere.
Ben çıkınca, memurlar girerler içeriye.)

Hakikaten o ebe çıkar çıkmaz o evden,
Fir’avnın memurları, kapıya koÅŸtu hemen.