Merhametsiz Firavun, bu zavallı hatuna,
Çok iÅŸkence ettirdi, ihtirası uÄŸruna.

O ise, imanından hiç taviz vermiyordu.
Sabrediyor ve yine (Allah birdir!) diyordu.

BeÅŸ yaşında kızı ve oÄŸlu vardı üç aylık.
Bu masum yavrulara el attı hain artık.

Önce kız çocuÄŸunu, anasının yanına,
Getirtip, bir bıçağı dayadı boÄŸazına.

Dedi ki: (Ey Maşita, de bana sen tanrısın.
Yoksa, kanlar içinde ölecektir bu kızın.)

MaÅŸita, bir çocuÄŸa, bir de Fir’avna baktı.
Zalim, bıçak elinde, merhametten uzaktı.

Yine de söylemedi onu o zor zamanda.
İmanda sebat edip, kazandı imtihanda.

Dedi: (Benim ilahım bir tektir, o da Allah.
Zaten Ondan gayri de, yoktur baÅŸka bir ilah.)

Firavun bunu duyup, nefret, kin ve gayzından,
Kesiverdi bıçakla masumu boÄŸazından.

Etrafa yayılırken kızcağızın feryadı,
MaÅŸita’da bir vakar, bir kararlılık vardı.

İmanına bir halel gelmemişti katiyen.
Ve lakin kanlı yaÅŸlar akardı gözlerinden.

Firavun, bu hırs ile bağırırdı ki ÅŸöyle:
(Benden baÅŸka bir tanrı var mıdır, haydi söyle!)

Maşita, imanında tam sebat ediyordu.
Aynı kararlılıkla (Allah birdir!) diyordu.

Bu sefer de Firavun, dönüp adamlarına,
Dedi ki: (O üç aylık bebeÄŸi verin bana!)

Kenarda, kızgın halde bir fırın yanıyordu.
Firavun, MaÅŸita’ya ÅŸöyle bağırıyordu:

(Benim tanrılığıma şimdi de dersen hayır,
Bu bebeğin, fırında yanacak cayır cayır.

Kızını boÄŸazlayıp öldürdüm, biliyorsun.
Sıra bunda, sen hâlâ inat mı ediyorsun?)

Zalim, bebek elinde o fırına yaklaştı.
Maşita, artık buna dayanamayacaktı.

DüÅŸündü: Bu zalimin dediÄŸini diyeyim.
Fakat yine kalbimden, onu inkâr edeyim.

VermiÅŸti kararını, o sözü diyecekti.
Lakin onu, içinden yine reddedecekti.

Böyle kendi kendine düÅŸünürken, tam o an,
O üç aylık bebeÄŸi fırına attı Fir’avn.

Lakin fırın içine düÅŸünce masum bebek,
Seslendi annesine hemen dile gelerek:

(AnneciÄŸim aman ha, söyleme onu sakın!
Biraz daha sabreyle, şimdi kurtulacaksın.

Cennete kavuşmana az kaldı, sabret biraz.
Aradaki mesafe, bir adımdan daha az.

Sakın söylemeyesin Fir’avnın dediÄŸini.
Cennette, çok nimetler bekliyor ÅŸimdi seni.

Ben ve ablam, ikimiz, ÅŸu anda Cennetteyiz.
Büyük sabırsızlıkla seni beklemekteyiz.)

MaÅŸita, iÅŸitince yavrusunun sesini,
Allah dahi, gözünden kaldırdı perdesini.

ÇocuÄŸun gördüÄŸünü, o dahi görüyordu.
Bir an önce Cennete kavuÅŸmak istiyordu.

O sırada Maşita vefat etti şehiden.
Cennet nimetlerine kavuÅŸtu ebediyyen.