Ä°manını açıkça söyleyince bu hatun,
Birden bire şaşırıp, sinirlendi Firavun.

Ve ne yapacağını bilmeyip, kızdı gayet.
Kayın validesini çağırdı en nihayet.

Dedi ki: (Kızın dahi, Maşita gibi aynen,
Kaybetti ÅŸuurunu, çare bul buna hemen.)

Sonra da Asiye’ye döndü ve dedi ÅŸöyle:
(Ey Asiye, son sözün ne ise bana söyle.

Sen ÅŸimdi ya Musa’nın ilahına söversin,
Ya da, MaÅŸita gibi iÅŸkenceye girersin.

Haydi ver kararını, ya hayır de, ya evet.
Çabuk, bu ikisinden birisini tercih et.)

Bu tehdidi savurup, çekip gitti odadan.
Annesi, Asiye’ye ÅŸöyle dedi o zaman:

(Ey Kızım, MaÅŸita’nın gördün akıbetini.
DediÄŸini söyle de, azad eyle kendini.

Sen de biliyorsun ki, yoktur bunda merhamet.
Ona yaptığı şeyi, sana da yapar elbet.)

Asiye hatun ise, dedi ki: (AnneciÄŸim!
HâÅŸâ ben ilahıma hiç sövebilir miyim?

Hayır, hayır, vallahi, bunu asla yapamam.
Öldürürse öldürsün, söylemem öyle kelam.

İmanımdan kıymetli, neyim var anacığım?
Bu uğurda bir değil, feda olsun bin canım.)

Firavun dışarıdan iÅŸitti bu sözleri.
Dört direk arasına baÄŸlattı Asiye’yi.

Acımasız ÅŸekilde ederek çok eziyet,
Dedi ki: (Ey Asiye, beni tanrı kabul et!)

Lakin o, imanında hep sebat ediyordu.
Her cefaya sabredip, (Allah birdir!) diyordu.

Firavun, daha kızıp onun bu cevabından,
Mıhlattı bir direğe, el ve ayaklarından.

Sonra yere yatırıp, taÅŸ yığdı üzerine.
Asiye, imanından dönmedi asla yine.

O, daha sinirlenip, yaptırdı başka cefa.
Dört direk arasına çiviletti bu defa.

Sırtının üzerine yatırdı onu yine.
Bir deÄŸirmen taşını koydurdu üzerine.

Bununla da iktifa etmeyerek o mel’un,
Çok ağır bir kayayı üstüne koydu onun.

Lakin Asiye hatun yine sabrediyordu.
Rabbine, ÅŸu ÅŸekilde dualar ediyordu:

(Ya Rabbi, Cennetinde bir ev yap benim için.
Ve beni halas eyle, ÅŸerrinden bu kiÅŸinin.)

Ona ilham etti ki o zaman cenâb-ı Hak:
(Ey Asiye, öyleyse başını kaldır da bak.)

Bu emirle, başını kaldırıp baktığında,
Gözünden de perdeler kalkmış idi o anda.

Artık Asiye hatun Cenneti görüyordu.
Ve hiç acı duymuyor, bilakis gülüyordu.

Çünkü görüyordu ki, o Cennette ÅŸimdiden,
Ona köÅŸk yapılıyor, hem de beyaz inciden.

Çok acı iÅŸkenceler altında bu hatunun,
GüldüÄŸünü görünce, delirirdi Firavun.

Beklerdi ki, acıdan yalvarsın kendisine.
O ise aldırmayıp, gülüyordu aksine.

Bütün bu cefalara gösterip sabır, sebat,
O da, MaÅŸita gibi ÅŸehiden etti vefat.