Davud Nebi, küçükten çok cesur bir yiÄŸitti.
Yaşından umulmayan cesarete sahipti.

Koyun güttüÄŸü için gençliÄŸinde bir müddet,
Sapan taşı atmada hüneri çoktu gayet.

Attığı taş, mutlaka varırdı hedefine.
Arslanları tutarak, binerdi üstlerine.

Ve daÄŸlarda yürürken, tesbih etseydi eÄŸer,
DaÄŸ taÅŸ dile gelerek, zikrederdi beraber.

Bir gün daÄŸda giderken, bir taÅŸ çıktı yoluna.
Fasih bir lisan ile söyledi ÅŸöyle ona:

(Ey Davud, beni al da, koy torbanın içine.
Calut’u öldürmekte yarar bir gün iÅŸine.)

Davud aleyhisselam bu sesi iÅŸiterek,
Eğilip aldı onu, bir hikmet var diyerek.

SavaÅŸmaya giderken Talut’un ordusunda,
Hazır bulunuyordu o taş da torbasında.

Talut ferman etti ki cenk günü askerine:
(Kızımı vereceÄŸim Calut’u öldürene.

Hem ikram edeceÄŸim salahiyet ve makam.
Her yerde onun mührü geçerli olacak tam.)

Calut’un ordusunda binlerle var idi er.
Talut’un askeriyse, üçyüzonüç idiler.

Geldi karşı karşıya iki taraf nihayet.
Onlar dua etti ki: (Ya Rab, bize yardım et.

Korku ve endiÅŸe sal küffârın yüreÄŸine.
Muzaffer kıl bizleri, onların üzerine.)

Evvela kâfir Calut, meydana at sürerek,
Dedi: (Var mı benimle dövüÅŸecek bir erkek?)

Ä°ri cüsseli olup, bilirdi savaÅŸmayı.
Göze alamadılar ona karşı çıkmayı.

Müminler korktu diye kâfir böbürlenirken,
Davud aleyhisselam ortaya çıktı birden.

Belinde sapanı ve sırtında torbasıyla,
Çıktı er meydanına iman ve ihlasıyla.

Sordu Calut: (Ne için öne çıktın ey hakir?)
Dedi: (Geldim seninle dövüÅŸmeye ey kâfir!)

Calut alay ederek, dedi ki: (Sen mi yani?
Nasıl cenk edeceksin, kılıcın nerde hani?)

Belindeki sapanı aldı derhal eline.
Torbadan taÅŸ çıkarıp, yerleÅŸtirdi yerine.

Calut onu görünce, gülüp alay ederek,
Bıraktı kalkanını Lüzum yoktur diyerek.

Davud aleyhisselam, tam Calut’un başını,
Dikkatle nişan alıp, salıverdi taşını.

O anda çok kuvvetli rüzgar esip aniden,
Calut’un başındaki Tolgası düÅŸtü birden.

Ve hazret-i Davud'un attığı taş, nihayet,
Calut’un tam alnına ediverdi isabet.

O iri cüssesiyle, düÅŸüp öldü atından.
Müslümanlar, hücuma geçti hemen ardından.

Calut’un ölümüyle, kâfirler bozuldular.
Bir avuç Müslümana, o gün maÄŸlub oldular.

Talut, zaferden sonra sadık kalıp vaadine,
Nikah etti kızını, derhal Davut Nebi’ye.

Sonra da verdi ona, makam ve salahiyet.
Onun idaresine geçti bütün memleket.