Kudüs yakınlarında, Gazze ÅŸehrinde doÄŸan,
Bir peygamber idi ki, sultan oldu sonradan.

O, beni Ä°srail’e peygamber gönderildi.
Ve Mescid-i Aksa’yı, ilk o bina eyledi.

Davud Nebi, ondokuz evladının içinden,
En çok onu severdi, üstün hasletlerinden.

Öyle fazla idi ki idrak ve anlayışı,
Babası, önce ona danışırdı her iÅŸi.

Mesela babasının sultanlık zamanında,
İki kadın, birer de oğulları yanında,

Giderken, bir kurt gelip, büyük olan kadının,
OÄŸlunu, yanlarından alıp kaçtı ansızın.

Lakin kadın, saptırmak istedi hakikati.
Dedi: (Senin oÄŸlunu kurt götürdü, bu kati.)

Küçük kadın, ÅŸiddetle etti buna itiraz.
Dedi ki: (Seninkini götürdü, bu olamaz.)

Geri kalan çocuÄŸu paylaÅŸamıyorlardı.
İkisi de, (Bu, benim oğlumdur) diyorlardı.

Aslında, küçük olan kadınındı o oÄŸlan.
Ve yalan söylüyordu maalesef büyük olan.

Bunlar, çocuk yüzünden düÅŸünce ihtilafa,
Ä°ÅŸi, Davud Nebi’ye götürdüler bu defa.

Davud Nebi, onları sorup dinlediğinde,
Çocuk, büyük kadının bulunurdu elinde.

Küçük kadın, (Bu benim oÄŸlumdur) dedi, fakat,
Delili olmayınca, edemedi tam isbat.

Bu hususta bir ÅŸahit gösteremeyince de,
Büyük kadın lehine hükmetti neticede.

Onlar bu mahkemeden çıkar çıkmaz dışarı,
OÄŸlu Süleyman’a da söylediler kararı.

Henüz çocuk yaÅŸtaydı, dinledi o da yine.
Ve derhal vakıf oldu işin hakikatine.

Dedi: (Bana bir bıçak getirin de bakayım.
İkisi arasında bunu paylaştırayım.)

O böyle söyleyince, küçüÄŸü etti feryat.
Dedi ki: (Ben davamdan ediyorum feragat.

Sakın kesme çocuÄŸu, bu, çok fena bir fiil.
Çocuk bu kadınındır, elbette benim deÄŸil.)

Küçük kadın, böylece edince feryat, figan,
Bu kadının lehine hüküm verdi o zaman.

Davud Nebi öÄŸrenip, beÄŸendi bu hükmünü.
Takdir etti oÄŸlunun akli üstünlüÄŸünü.

Ömrünün sonlarında, vahiy geldi ki ona:
Mülk ve saltanatını bıraksın Süleyman’a.

Yerine, onu vekil bıraktığı zamanda,
Oniki yaşındaydı hazret-i Süleyman da.

Buyurdu ki: (Ey oÄŸlum, vekilimsin sen benim.
Dinle ki, ÅŸudur sana benim nasihatlerim:

Kızma ve sinirlenme, takvaya sarıl her an.
Ve Allah’tan korkarak, çok sakın her haramdan.

Allahü teâlâya fazla yap ki ibadet,
Allah, böyle kullara verir muvaffakıyet.

Bekleme insanlardan hiçbir ÅŸey, hiçbir iÅŸte.
Hakiki zenginliğin esası budur işte.

Ve kıskanma kulların elindeki nimeti.
Budur fakirliÄŸin de insanda alameti.

Gayret et iyi olsun, düne göre, bugünün.
Özrü gerektirecek olmasın iÅŸ ve sözün.)