Bir gün Ä°sa Nebi'ye gelerek havariler,
Dediler: (Ey Ruhullah, gönlümüz ÅŸunu diler.

Nuh'un gemisindeki insanlardan bir kimse,
Dirilip, o gemiden malumat verse bize.)

İsa aleyhisselam biraz ileri vardı.
Bir duvarın dibinden, bir avuç toprak aldı.

Buyurdu ki: (Bu toprak, Nuh'un evladı olan,
Sâm'ın toprağıdır ki, dinleyin bunu ondan.)

Dua edip, o yere vurarak asasıyle,
Buyurdu ki: (Diril kalk, Hakk'ın müsaadesiyle.)

Birden bire orası, yarılıp açılarak,
Çıktı o, saçlarından toprakları saçarak.

Lakin çok ihtiyar ve çökmüÅŸ görünüyordu.
Saçı başı aÄŸarmış ve bitkin duruyordu.

Ä°sa Nebi sordu ki: (Vefat eylediÄŸinde,
Yine bu halde miydin kabire girdiÄŸinde?)

Dedi: (Hayır, genç idim, ÅŸimdi ihtiyarladım.
Zira senin sesinle, kıyamet koptu sandım.

Kıyametin ÅŸiddet ve dehÅŸeti, beni öyle,
Korkuttu ki, bir anda kocadım iÅŸte böyle.)

Buyurdu ki: (Geminin halinden söyle biraz.)
Dedi ki: (Ey Ruhullah, pekala, edeyim arz.

Onun boyu altıyüz, eni üçyüz metreydi.
Birbirinden müstakil ve üç kat üzereydi.

Birisinde hayvanlar, birinde vardı kuşlar.
Üçüncü katta ise, vardı yalnız insanlar.)

Buyurdu ki: (Dön ÅŸimdi yine eski haline.)
O, tekrar vefat edip giriverdi kabrine.

Bir gün de Ä°sa Nebi bir yere gidiyordu.
GördüÄŸü insanlara nasihat ediyordu.

Yemenli insanlara rastladı en nihayet.
Konuşup, onları da dinine etti davet.

Onlar, Ä°sa Nebi'den mucize istediler.
(Bir ölüyü diriltip, bize göster) dediler.

(Âd oÄŸlu Åžeddad diye bir hükümdarın kabri,
Åžu tepe üstündedir, diriltsen onu bari.)

Ä°sa aleyhisselam dua etti ve hemen,
Dirilip kalktı Şeddad, o karşıki tepeden.

Seslendi: (Ey insanlar, ben bir hükümdar idim.
Bin sene ömür sürüp, bin kız ile evlendim.

Vardı emrim altında, bin kumandan, bin vali.
Bin ayrı kasabanın malikiydim hem dahi.

Bir ordum var idi ki, yoktu öyle savaÅŸan.
Onunla, çok düÅŸmanı etmiÅŸimdir periÅŸan.

Bu mülk ve saltanatım öyle idi ki hatta,
Pek az hükümdarlara nasib olur hayatta.

Lakin ÅŸimdi anladım, hepsi hiçmiÅŸ bunların.
Sakın siz, benim gibi dünyaya aldanmayın.

Bu kadar dünyalığım, servetim varken, yine,
Sonunda ben de ölüp, girdim kabir içine.

Bari siz, başınıza alın da aklınızı,
BoÅŸ yere harcamayın ömr-ü hayatınızı.

Bu ölüm, var muhakkak ve gelecek herkese.
Dünyada ebediyen kalmayacak hiç kimse.

Allah’a ibadete sarılın ki ÅŸimdi siz,
Yoksa, siz de ölünce piÅŸmanlık çekersiniz.)

Ä°nsanlar onu görüp, duymuÅŸlardı bu sesi.
Hiç itiraz etmeden, imana geldi hepsi.