O Server, süt annesi Halime'den, her zaman,
Sol'dan deÄŸil, daima emiyordu hep saÄŸ’dan.

Sol’u, süt kardeÅŸine bırakırdı her sefer.
Hem orada, çabucak beslenmiÅŸti o Server.

İki aylık olunca, emekledi O hatta.
Üç aylık olduÄŸunda, durur oldu ayakta.

Dört aylıkken yürüdü duvara tutunarak.
BeÅŸ aylık olduÄŸunda, yürüdü tam olarak.

Altı aylık olunca, serian yürüyordu.
Yedi aylık iken de, her yere gider oldu.

Sekiz aylık olunca, başladı konuşmaya.
Kelime-i tevhid’i zikreyledi ilk defa.

Dokuz aylık olunca, konuÅŸtu net ve açık.
On aylık olunca da, ok atıyordu artık.

O andan itibaren, O, Allah’ın ismini,
Anmadan, hiçbir ÅŸeye sürmüyordu elini.

SaÄŸ eliyle yemeye, ederdi fazla dikkat.
Sol eliyle, hiçbir ÅŸey yemez idi O fakat.

Vakta ki yürümeye baÅŸlayınca sonradan,
Oyuna katılmaz ve seyrederdi uzaktan.

Hem de buyururdu ki bu mevzuya temasla:
(Biz kullar, bunun için yaratılmadık asla.)

GüneÅŸ ışığı gibi bir nur da, Onu yine,
Kaplar ve dağılırdı mübarek bedenine.

Ayrıca (Ay) ile de mükaleme ederdi.
O iÅŸaret ettikçe, ay hareket eylerdi.

Tâ ki iki yaşına girdiÄŸinde o Hazret,
GeliÅŸmiÅŸ, gösteriÅŸli bir çocuk oldu gayet.

Başı üzre, devamlı beyaz bir bulut vardı.
GüneÅŸin sıcağından Ona gölge yapardı.

Halime Hatun, Ona, kendi evlatlarından,
Daha iyi bakar ve ayırmazdı yanından.

Bir gün öÄŸlen üzeri, çok sıcakta o Server,
Çıkmıştı, süt kardeÅŸi Åžeyma ile beraber.

Lakin Halime Hatun Onu göremeyince,
Nereye gittiÄŸini merak etti bir nice.

Hemen dışarı çıkıp, aradı göz nurunu.
Süt kardeÅŸi Åžeyma’nın yanında buldu Onu.

Ve Åžeyma’ya dedi ki: (Bu sıcakta ne için,
Çıktınız ki, rahatsız olur bak bu kardeÅŸin.)

O dedi: (AnneciÄŸim, bu kardeÅŸime ama,
Bir bulut, başı üzre gölge yapar daima.

GüneÅŸin sıcağından rahatsız olsak da biz,
Hiç rahatsız olmuyor fakat bu kardeÅŸimiz.)

Halime Hatun der ki: (Bu sahib-i saadet,
Yaşını bitirince, sütten kestim nihayet.

Ä°ade etmek için, Mekke’ye revan olduk.
Lakin ondan ayrılmak nasıl olur diyorduk.

Sevgisi, kalbimize öyle çok girmiÅŸti ki,
Onu bırakıp gelmek, begayet müÅŸkil iÅŸti.

Bahaneler söyleyip Hazret-i Âmine’ye,
İzin aldım, az daha bizimle kalsın diye.

O Server sayesinde, elimize velhasıl,
Çok maddi ve manevi nimetler oldu hasıl.