Cibril, kuvvetle sıkıp, (Oku!) dedi bu sefer.
(Ben okumuÅŸ deÄŸilim) dedi yine o Server.

İkinci defa sıkıp, (Oku!) dedi o yine.
(Ben okumuÅŸ deÄŸilim) buyurdu kendisine.

Üçüncü defa sıkıp ve sonra bırakarak,
BeÅŸ âyet-i kerime okudu ilk olarak.

(Oku Allah adıyla, ki Odur tek yaratan.
O halk etti insanı, pıhtılaşmış bir kandan.

Hak teâlâ, çok kerem ve ihsan sahibidir.
O, bilmediklerini kalem ile öÄŸretir.)

Resul dahi okudu bunları Cebrail’le.
Cihanı aydınlatan o (GüneÅŸ) doÄŸdu böyle.

Sonra bir ürperti ve korku ile bu sefer,
AÅŸağıya inmeye baÅŸladı Hayrül beÅŸer.

Dağın tam ortasına gelmişti ki, bu defa,
Cebrail’in sesini duydu yine bir daha.

Durdu ve kulak verdi, diyordu: (Ya Muhammed!
Allahü teâlânın Resulüsün sen elbet.

Ben ise Cebrail’im) dedi ve ökçesiyle,
Yere vurup, o yerden su çıktı bil vesile.

Durup, abdest almaya başladı ondan melek.
Resul seyrediyordu, onu, dikkat ederek.

Ve sonra bir abdest de, aldı Fahr-i kâinat.
Sonra namaz kıldılar birlikte iki rekat.

Selam verip dedi ki Cibril aleyhisselam:
(Ya Muhammed, Rabbimiz ediyor sana selam.

Sana buyuruyor ki: Sen benim, ins ve cinne,
Resulümsün, onları davet eyle dinine.)

Hanesine gelirken Resul aleyhisselam,
Ona, taÅŸ ve aÄŸaçlar verirlerdi hep selam.

GördüÄŸü bu ÅŸeylerden, ürpermiÅŸti begayet.
Ve bir korku içinde eve geldi nihayet.

Girip, (Beni örtünüz! Beni örtünüz!) dedi.
Rahatlayana kadar, istirahat eyledi.

Anlattı bu şeyleri hazret-i Hatice'ye.
Buyurdu ki: (Kapıldım bir korku, endişeye.

Şundan ki, Mekke halkı vakıf olunca buna,
Dil uzatıp kötüler ve mecnun derler bana.)

Hazret-i Hatice de dedi: (Allah korusun.
Sen, elbet bu ümmetin Peygamberi olursun.

Zira ihsan edersin yolcuya, misafire.
Çok merhamet edersin muhtaçlara, fakire.)

Varaka bin Nevfel’e gittiler sonra hemen.
Varaka, o Serveri dinleyince tamamen,

Dedi ki: (Ya Muhammed, müjdeler olsun sana!
KavuÅŸmuÅŸsun Allah’ın büyük bir ihsanına.

Yemin ediyorum ki, sen Hazret-i Ä°sa’nın,
MüjdelemiÅŸ olduÄŸu Peygambersin bi hakkın.

Sana görünen melek, Cibril’dir ki o gece,
O, Hazret-i Musa’ya gelmiÅŸti senden önce.

KeÅŸke genç olsaydım da, hicrete yetiÅŸseydim.
Ve kâfirlere karşı, sana hizmet etseydim.)

Sonra Resulullahın elini öpüp bizzat,
Fazla zaman geçmeden eyledi Hakka vuslat.