Ä°lk vahiy geldiyse de Hira’da kendisine,
Daha sonra kesilip, hiç gelmedi üç sene.
Bu arada İsrafil adındaki bir melek,
Bazı ÅŸeyler öÄŸretti Ona bazan gelerek.
Üç senenin sonunda, bir gün Hira dağından,
Ä°nerken ses iÅŸitti gökyüzü tarafından.
Yukarı baktığında Cibril’i gördü yine.
OturmuÅŸtu nurani bir kürsü üzerine.
Korkuya kapılarak, evine vasıl oldu.
Ve (Beni bir ÅŸey ile örtün!) diye buyurdu.
O zaman Hak teâlâ, Müddessir suresinden,
Bir kaç âyet gönderip, buyurdu ki mealen:
(Ey örtüye bürünen Peygamber, bu vahiyle,
Kalk da korkut kavmini Allah’ın azabiyle.
Ä°man etmezler ise, kendilerine de ki:
Azaba uÄŸrarsınız bu yüzden elbette ki.)
Bu emir gelir gelmez Allah’ın Habibine,
BaÅŸladı insanları Ä°slam’a davetine.
Cibril aleyhisselam, vahiy getirdiÄŸi an,
Bir insan suretinde gelirdi çoÄŸu zaman.
Sahabe’den vardı ki (Dıhye) nam güzel bir zat,
O zatın suretinde gelirdi hem de bizzat.
Bazan ilka ederdi, görünmeden kalbine.
Bazan da rüya ile söylerdi Ona yine.
Bazan da, dehÅŸet saçan uÄŸultuyla gelirdi.
Vahyin en ağırı da, böyle gelenler idi.
Allah’ın Habibinin, o vahiy geldiÄŸi an,
Terler dökülür idi, o mübarek alnından.
Vahyin ağırlığından, deve yere çökerdi.
Gören sahabiler de, bunu hissederlerdi.
Ä°lk vahyin gelmesiyle, tebliÄŸ vazifesine,
BaÅŸlayıp, bu tebliÄŸi sürdü yirmiüç sene.
Peygamber efendimiz, ümmî idi esasen.
Yani ders görmemiÅŸti ömründe hiç kimseden.
Hiç kitap okumamış, bir yazı yazmamıştı.
O, Mekke’de doÄŸmuÅŸ ve orada yaÅŸamıştı.
Böyle olduÄŸu halde, Tevrat’ta ve Ä°ncil’de,
Hatta Yunan ve Roma devirleri içinde,
Yazılmış kitaplarda bulunan bilgilerden,
Haber verdi hem dahi geçmiÅŸ hadiselerden.
Rum, Ä°ran, HabeÅŸistan hükümdarlarına da,
Mektup yazıp gönderdi, dini tebliÄŸ babında.
Sair sultanlara da, mektuplar göndermiÅŸti.
Huzuruna, altmıştan fazla elçi gelmiÅŸti.
Bu babta, Rabbimiz de, Kitabında esasen,
Åžöyle buyurmaktadır bir âyette mealen:
(Sen bu Kur’an-ı kerim gelmeden daha ilkin,
Bir kitap okumamış, yazı yazmamış idin.
Okur yazar bir kimse olsa idin sen eÄŸer,
BaÅŸkasından öÄŸrendin derler idi kâfirler.)
Yine Necm suresinde buyurur ki mealen:
(O, hiçbir ÅŸey konuÅŸmaz asla kendiliÄŸinden.
Onun bütün sözleri, elbet vahiy iledir.
Ona, her yapacağı, vahiyle bildirilir.)
|
