Hazret-i Peygamberin mübarek kızlarından,
Hazret-i Ümmü Gülsüm ve Rukayye, o zaman,

Ä°kisi de, sözlü ve nikahlıydı o ara.
Ve lakin düÄŸünleri yapılmamıştı daha.

Bunlar, Ebu Leheb’in oÄŸullarından olan,
Utbe ve Uteybe’yle nikahlılardı o an.

Henüz Tebbet suresi olmuÅŸtu yeni nazil.
Ebu Leheb kızarak, hemen buna mukabil,

OÄŸulları Utbe ve Uteybe’ye, o melun,
Dedi ki: (Kızlarını boşayın siz de Onun.

BoÅŸayın ki, düÅŸsün o bir sıkıntı içine.
İstediğiniz kızı, alırım size yine.)

Onlar da boşadılar hemen (Peki) diyerek,
Hatta alçak Uteybe, ileriye giderek,

Peygamber-i ziÅŸânın varıp hemen yanına,
Çok hakaret ederek, ÅŸöyle söyledi Ona:

(Ben, senin dininden ve senden hoşlanmıyorum.
Ve işte bu sebepten, kızını boşuyorum.

Artık ne sen beni gör, ne ben seni göreyim.
Ne sen bana gel artık, ne ben sana geleyim.)

Bununla da kalmayıp, saldırdı üzerine.
Yakasına yapışıp, çok ÅŸeyler dedi Ona.

Ve öyle sıkı tutup çekti ki gömleÄŸinden,
O mübarek gömleÄŸi yırtıldı o yerinden.

Resulullah beddua eylediler o saat:
(Ya Rab, bir canavarı eyle buna musallat.)

Bu Uteybe alçağı, babasının yanına,
Dönüp, bu olanları anlattı o gün ona.

Ebu Leheb dinleyip, dedi ki ona fakat:
(Onun bu duasından içim hiç deÄŸil rahat.)

Bir müddet sonra ise, çağırıp bir gün onu,
Åžam’a, ticaret için gönderdi bu oÄŸlunu.

Konakladı kafile Zerka denen bir yerde.
DolaÅŸmaya baÅŸladı bir arslan o çevrede.

Uteybe, o arslanı görünce korktu fena.
Dedi: (Eyvah, o arslan muhakkak geldi bana.

Muhammed’in duası, her halde kabul oldu.
Arslan beni yiyecek, vah, Uteybe mahvoldu.)

Onu, gayet yüksekçe bir yere yatırdılar.
Gecenin yarısında, o arslan geldi tekrar.

Birer birer koklayıp kafiledekileri,
Ve buldu en nihayet o melun Uteybe’yi.

Üzerine sıçrayıp, karnını yardı hemen.
Çok feci parçaladı onu bir çok yerinden.

Uteybe, verir iken en son nefeslerini,
Diyordu ki: (Muhammed öldürdü elbet beni.

Size ben zaman zaman diyordum ya, Muhammed,
Ä°nsanların, en doÄŸru söyleyenidir elbet.)

Melun, alçak Uteybe, bunları diye diye,
Can verip yakalandı, azab-ı ebediye.

Sonra, Ebu Leheb de iÅŸitti hadiseyi.
Ki, arslan parçalamış evladı Uteybe’yi.

Dedi: (Size demiÅŸtim, Uteybe’nin hakkında.
Onun bu bedduası, çıkacak pek yakında.)