BaÅŸta Resulullah ve bütün Eshab-ı kiram,
Büyük bir mücadele verdiler Uhud’da tam.

Resulün himmeti ve Allah’ın yardımıyle,
Bozguna uÄŸratıldı müÅŸrikler tamamiyle.

Çaresizlik içinde kalan düÅŸman, ansızın,
Kaçmaya baÅŸladılar, arkaya bakmaksızın.

MüÅŸrik kadınları da, ederek feryat, figan,
Onlara yetiÅŸmeye çalışırlardı o an.

Geride bırakarak, hep ağırlıklarını,
Kaçarak kurtardılar, güçlükle canlarını.

Mücahidler, onların düÅŸerek peÅŸlerine,
YetiÅŸip, bir çoÄŸunu öldürdüler hep yine.

Kat be kat üstün iken, sayı, silah yönünden,
Åžimdi kaçıyorlardı müminlerin önünden.

PeriÅŸan olmuÅŸlardı, müÅŸrikler bu savaÅŸta.
Kaçmaya baÅŸladılar, reisleri en baÅŸta.

Hatta birbirlerini adeta çiÄŸneyerek,
Bu savaş meydanını ederlerdi şimdi terk.

Ebu Süfyan bin Harb de, kaçıyordu ki hızla,
Arkasından koşarak, yetişmişti Hanzala.

Atının ayağına, bir kılıç vurdu hemen.
Atı çöküp, kendisi yere düÅŸtü üstünden.

Ve bütün gücü ile, bağırdı: (Gelin, gelin!
Hanzala'nın elinden beni halas eyleyin.)

O, seslendi ise de böyle feryat ederek,
Onlar, ilgilenmedi onunla yine de pek.

Zira hep can derdine düÅŸmüÅŸlerdi cümlesi.
Ardlarına bakmadan, kaçıyorlardı hepsi.

Ayneyn geçidindeki, elli okçu mücahid,
Bu durumu onlar da, görür görmez bu vakit,

Savaşın bittiğini kuvvetle zannederek,
Vazife yerlerini, bazısı eyledi terk.

Ve lakin emirleri Abdullah ibni Cübeyr,
Onlara seslendi ki: (Gitmeyin ey müminler!)

Onlar ise zannedip, savaşın bittiğini,
Dinlemeyip gittiler, Abdullah’ın emrini.

Onların gittiÄŸini, gördü Halid bin Velid.
Zaten o, bu durumu bekliyordu o vakit.

KureyÅŸ'in okçu birlik komutanı idi ki,
Kaçırmadı fırsatı o da pek tabii ki.

Geçitteki erlerin gittiÄŸini görünce,
Emrindeki birlikle, hücum etti hemence.

Abdullah bin Cübeyr’i dinleyen mücahidler,
Oniki kiÅŸi olup, derhal safa geçtiler.

Önce, bitene kadar sadaktaki okları,
MüthiÅŸ ok yaÄŸmuruna tuttular hep onları.

DüÅŸman süvarileri çok yaklaşınca ise,
Kılıçla çarpıştılar artık göÄŸüs göÄŸüse.

Lakin hücum edenler, çok kalabalıklardı.
Hatta, bir’e, yirmibeÅŸ gibi bir nisbet vardı.

Müminler, kanlarının son damlasına kadar,
Çarpışıp, en sonunda hepsi ÅŸehid oldular.

Birbiri arkasından, mübarek vücutları,
Yere düÅŸüp, Cennete kanat çırptı ruhları.