Peygamber efendimiz, savaşı müteakip,
Åžehid olan Eshaba, oldular çok muzdarip.

Hepsini, Eshabiyle gezdiler birer birer.
Ve Mus'ab bin Umeyr’in baÅŸ ucuna geldiler.

Bu zat, sancaktarıydı Allah’ın Resulünün.
Büyük kahramanlıklar göstermiÅŸti hep o gün.

En son ÅŸehid olmuÅŸ ve kesilmiÅŸti elleri.
Yaralar içindeydi vücudunun her yeri.

Kan gölü halindeydi etrafı bu ÅŸehidin.
Üzüldü Resulullah, onun bu hali için.

Bir âyet-i kerime okudu sonra hemen.
Åžöyle buyuruyordu Hak teâlâ mealen:

(Öyle yiÄŸit müminler vardır ki, bugün onlar,
Allah’a verdikleri sözde sabit durdular.

Onlardan bazıları, Hak teâlâ yolunda,
Kahramanca çarpışıp, ÅŸehid oldu sonunda.

Bazısı da, çarpışıp ÅŸehidlik bekliyorlar.
Verdikleri o sözü, deÄŸiÅŸtirmedi onlar.)

Peygamber efendimiz, ÅŸehidlere hitaben,
Sonra buyurdular ki: (Åžahidim ki ÅŸuna ben,

Siz, kıyamet gününde uyanınca, muhakkak,
Haşrolunacaksınız yine şehid olarak.)

Sonra da, Eshabına buyurdu ki: (Şimdi siz,
Bu aziz ÅŸehidlere, gelip selam veriniz.

Yemin ediyorum ki, onlar da kıyamette,
Cevap vereceklerdir bu selama elbette.)

Mus'ab ibni Umeyr’e, kefenlik aradılar.
Lakin onu örtecek bir ÅŸey bulamadılar.

Gerçi kendi kaftanı var idi onun bizzat.
Mübarek vücudunu örtmüyordu o fakat.

Başına çekselerdi, ayağı açılırdı.
Ayağına çekseler, başı açık kalırdı.

Peygamber efendimiz, buna ÅŸahid oldular.
Sahabe-i kirama ÅŸu emri buyurdular:

(O kaftanla örtünüz onun baÅŸ tarafını.
Ve ızhır otlarıyla, örtün ayaklarını.)

Velhasıl hayatını, Ä°slam için harceden,
Ve yine bu uğurda, feda-yı can eyleyen,

Bu mümtaz sahabiye, kefen bulunamadı.
Bir yarım kefen ile, bu dünyadan ayrıldı.

Diğer sahabiler de, namazları kılınıp,
Kanlı elbiselerle, yerlerinden alınıp,

Sonra, ikiÅŸer üçer, o mübarek ÅŸehidler,
Nurlu kabirlerine bir bir defnedildiler.

Uhud'da, yetmiÅŸ ÅŸehid verilmiÅŸti o zaman.
Altısı Muhacir ve altmışdördü Ensardan.

ÇoÄŸunun akrabası, ÅŸehid olmuÅŸ idi hep.
Kalbleri yaralıydı Eshabın bundan sebep.

Resulullah, onları teselli eylediler.
Buyurdu ki: (Vallahi, Eshabımla beraber,

Ben de, şehid olarak, Uhud dağı bağrında,
Kalmayı çok isterdim, bu ÅŸehidler yanında.

Onlar, ÅŸehid olarak dünyadan ayrıldılar.
Allahü teâlânın rızasına vardılar.)