Peygamber efendimiz, Beytullahın önünde,
Güler yüz ve vakarla duruyordu o günde.

MüÅŸrikler de, mescid-i haramda hepsi o gün,
Toplanmış, bekleÅŸirdi huzurunda Resulün.

Bir endiÅŸe içinde bekliyorlar idi hep.
Ki, onların hakkında nasıl hüküm verecek?

Zira bu zalim kavim, onlara bir zamanlar,
Yapmışlardı çok ağır iÅŸkence ve cefalar.

Bütün bunlara raÄŸmen, ümitlilerdi yine.
Af olunacakları gelirdi kalblerine.

O Server, karşısında bekleşen insanlara,
Bir müddet, merhametle nazar edip ve sonra,

Buyurdu ki: (Ey KureyÅŸ cemaati, ÅŸimdi siz,
Hakkınızda ne hüküm vereceÄŸim dersiniz?)

Dediler: (Yalnız hayır bekliyoruz biz senden.
Zira kerim kardeÅŸsin, affedersin elbet sen.)

Onlara buyurdu ki o zaman Fahr-i cihan:
(Hakkınızda kararım şudur ki benim şu an,

Ne ki kardeÅŸlerine dediyse Yusüf Nebi,
Ben de, bugün sizlere söylerim Onun gibi.

Bugün, kusurlarınız vurulmaz yüzünüze.
Ve benim tarafımdan kınamak olmaz size.

Sizin günahınızı, af buyursun Rabbimiz.
Gidiniz, bundan sonra siz hür ve serbestsiniz.)

Peygamber-i ziÅŸânın bu büyük merhameti,
Sevgiye çevirmiÅŸti onlardaki nefreti.

Duyunca bu sözleri Allah’ın Habibinden,
O kaskatı kalbleri, yumuşamıştı birden.

Sonra Peygamberimiz, oradan ayrıldılar.
Ve Safa tepesinin üzerine vardılar.

MüÅŸrikler de, önünde toplandılar nihayet.
Ve onları, orada, Ä°slam’a etti davet.

Onun bu davetini, hepsi kabul ettiler.
Büyük küçük, yaÅŸlı genç, hep imana geldiler.

Yani Resulullaha biat edip topyekün,
Müslüman olmak ile ÅŸereflendiler o gün.

Resulullah, onların, önce erkeklerinden,
Sonra, kadınlarından söz aldı ÅŸöyle hemen:

(Allahü teâlâya ÅŸirk koÅŸmayacaksınız.
Ve Onun Resulüne, tâbi olacaksınız.

Her kadın, iffetini koruyacak muhakkak.
Kız çocuklarını da, öldürmek artık yasak.)

Hatta Ebu Süfyan’ın hanımı Hind de o gün,
Hazır bulunuyordu meclisinde Resulün.

Hepsi iman edince, evlerine gittiler.
Evlerdeki putları, param parça ettiler.

Çevre kavimlere de, birlikler gönderildi.
Oradaki putlar da, hep yerle bir edildi.

Ä°slam’ın gelmesiyle putlar kalktı ortadan.
Nitekim hak gelince, bâtıl gider oradan.