Muhammed Hadimi ki, hem alim, hem velidir.
Sözleri, kitapları pek çok faidelidir.

DoÄŸdu Konya ilinin Hadim nahiyesinde.
O yere defnedildi vefat eylediÄŸinde.

Çok kıymetli kitaplar yazarak bu büyük zat,
İnsanlara faydalı bilgiler sundu bizzat.

Özellikle imanı gideren ÅŸeyler nedir,
Bunları, şu şekilde beyan eylemektedir:

Dinin küfür saydığı sözleri söyleyenin,
Yahut küfür sayılan iÅŸi icra edenin,

Kalbinde tasdik olup, (inanıyorum) dese,
Yine imanı gidip, küfre düÅŸer o kimse.

Mesela, (Hak teâlâ, ArÅŸ'dan veya göklerden,
Bize bakıyor) demek, küfürdür bu sebepten.

Yine, (Filan Müslüman, benim nazarımda, bir,
Yahudiden farksızdır) diyen de, olur kâfir.

Yalan olan bir söze, eÄŸer ki, (Bu, doÄŸrudur.
Allah dahi biliyor) derse, bu, küfür olur.

Melekleri veyahut Kur'anı tahkir etmek,
Küfr olur, hem Kur'anın bir harfini küçültmek.

Yine, çalgı çalarak Kur'an tilaveti de,
Asla caiz olmayıp, küfür olur elbette.

Hakiki Tevrat ile Ä°ncil'e inanmamak,
Kötülemek de yine, küfür olur muhakkak.

Yine, Peygamberleri tahkir etmeye varan,
Söz söyleyenin dahi, imanı gider o an.

Kur'anda isimleri geçen Peygamberlerden,
Birine inanmamak, küfr olur yine hemen.

Çok iyilik yapana, (Peygamberden iyidir.)
Diyen dahi, mâzallah, imanını yitirir.

Peygamber olduÄŸunu söylese biri ÅŸayet,
O ve inananlar da, girerler küfre elbet.

Ahirette olacak ÅŸeyler ile istihza,
Yani alay etmek de, küfürdür yine keza.

Kabir ve kıyamette olacağı bilinen,
Azaba, (akla, fenne hiç uygun deÄŸil) diyen,

Yani aklın ve fennin ardına sığınarak,
Bunları inkâr eden, küfre düÅŸer muhakkak.

Hak teâlâ Cennette, elbet görülecektir.
Bunu inkâr eden de, küfre düÅŸtü demektir.

Yine, (Fen bilgileri, Ä°slami bilgilerden,
Hayırlıdır) diyenin, imanı gider hemen.

Yine, (Namaz kılsam da, hiç kılmasam da, birdir.)
Diyen de küfre girip, imanını yitirir.

(Zekat vermem) demek de, alamet-i küfürdür.
Bu söz de, söyleyenin imanını götürür.

(Keşke helal olsaydı faiz ile zulmetmek.)
Demek de küfürdür ki, bundan da kaçmak gerek.

Haramdan olan malı vererek bir fakire,
Bundan sevap bekleyen kimse de, girer küfre.

Haramdan olduÄŸunu bile bile o fakir,
Verene, hayır dua ederse, olur kâfir.

Ve meÅŸhur sünnetlerden birini beÄŸenmemek,
Küfr olur ki, bu gibi hallerden kaçmak gerek.

Kalbinde tasdik olup, inansa da bir insan,
İmanını, bir anda kaybedebilir bazan.

Ä°nsan, bir kelimeyle nasıl ki mümin olur,
Bir kelime ile de, o imanı kaybolur.

Dinin kıymet verdiği şeyleri tahkir etmek,
Tahkir ettiğini de, beğenip kıymet vermek,

(Küfr-i hükmi) olur ki, gayet tehlikelidir.
Yani hükmen o kiÅŸi, imanını yitirir.

Mesela bir hadis-i ÅŸerifinde o Server,
(Kabrim ile minberim arasında olan yer,

Cennetten bir bahçedir) diye buyurmaktadır.
Bu hadise, her mümin elbet inanmaktadır.

Ve lakin biri eÄŸer, bunu duyduÄŸu anda,
(Ben, hiç Cennet bahçesi görmüyorum burada.

Görünen, bir minberle, bir hasır, bir de kabir.)
Der ise, küfür olup, o anda olur kâfir.

(Bana yaptığın gibi, Allah da sana aynen,
Zulmediyor) diyenin, imanı gider hemen.

Ve, (Ä°mam-ı a’zamın kıyası hak deÄŸildir.)
Demek dahi, insanın imanını giderir.

Biri, kâfir olmaya mâzallah etse niyet,
Niyet ettiÄŸi anda kâfir olur o elbet.

Bunu, baÅŸkası için arzu ederse eÄŸer,
Küfrü beÄŸendiÄŸinden isterse, küfre girer.

Küfre sebep olacak kelimeleri, insan,
Bile bile söylerse, imanı gider o an.

Bilmeyerek söylemek, yine tehlikelidir.
Åžaşırarak söylerse, o, küfürden beridir.

Küfre sebep olacak bir iÅŸi de, kim eÄŸer,
Bile bile yaparsa, o dahi küfre girer.

Bilmeyerek yapınca, çoÄŸu âlime göre,
Çok tehlikeli olup, o dahi girer küfre.

Beline, zünnar denen bir papaz kuÅŸağını,
BaÄŸlamak da küfr olup, zayi eder imanı.

Küfre mahsus bir ÅŸeyi, hiç mazeret olmadan,
Giyen Müslümanın da, imanı gider o an.

BaÅŸkasını güldürmek, latife, ÅŸaka, mizah,
Diyerek kullanan da, kâfir olur mâzallah.

Ve yine kâfirlere ait bayram günleri,
Özellikle o güne mahsus olan ÅŸeyleri,

Onlar gibi kullanıp, bunları bir kâfire,
Hediye etmek dahi, sebeptir yine küfre.

Akıllı ve bilgili olduÄŸunu göstermek,
Ve yanındakileri sevindirmek, güldürmek,

Veyahut da hayrete düÅŸürmek gayesiyle,
Veya istihza için söylenen sözler ile,

Öfke, gadap, kızgınlık ve hırs ile söylenen,
Sözlerde de, korkulur yine küfr-i hükmiden.