(Küfr-i hükmi) odur ki, kalbde iman var iken,
Onu zayi etmektir bir söz ve iÅŸ yüzünden.

Buna misal olarak, faraza bir Müslüman,
Bir mümin kardeÅŸini, gıybet ettiÄŸi zaman,

Duyanlar, o kimseye, (Gıybet etme!) deseler,
O ise, (Yaptığımda ne var ki?) derse eğer,

(Ben gıybet etmedim ki, yalnız onda var olan,
Åžeyi söyledim) derse, imanı gider o an.

Çünkü o, bu sözüyle, bu gıybet günahını,
Hafife almıştır ki, kaybeder imanını.

Bir kız, nikah edilse çocukluk günlerinde.
Yıllar sonra, nihayet büluÄŸa erdiÄŸinde,

Ä°mandan ve Ä°slam’dan olur ise bihaber,
Yani sorulduÄŸunda, anlatamazsa eÄŸer,

O anda mürted olur ve boÅŸ olur zevcinden.
Erkek dahi böyledir, imanı gider hemen.

Bir kimse, bir mümini, hiç sebepsiz öldürse.
Yahut öldürsün diye, birine emir verse,

Biri de, (İyi yaptın) der ise ona eğer,
Böyle söyleyen kimse, o anda küfre girer.

Katli vacip olmayan kimse için, bir insan,
(Öldürülmesi lazım) der ise, gider iman.

Bir zalim, haksız yere bir kimseyi döverse,
Veyahut haksız yere, birini öldürürse,

Biri de, (İyi yaptın, o bunu etmişti hak.)
Derse, küfr-i hükmiyle kâfir olur o mutlak.

Bir kimse, diÄŸerine, (Biliyor ki Allah da,
Seni çok seviyorum çocuÄŸumdan da hatta.)

DemiÅŸ olsa ve lakin bu sözü olsa yalan.
Küfr olup, o kimsenin imanı gider o an.

Vazife olduÄŸuna, kalben inanmayarak,
Yani hafife alıp, namazları kılmamak,

Yine oruç tutmayıp, vermemek zekatını,
Küfr olup, o kimsenin giderir imanını.

Allah'ın rahmetinden, kim ümit kesse eÄŸer,
Bu hali küfür olup, imanını kaybeder.

LeÅŸ, domuz, ÅŸarap gibi, kendisi haram olan,
Şeye (helal) diyenin, imanı gider o an.

Kim ki, kesin olarak bildirilen bir haram,
Hakkında (helal) derse, küfre düÅŸer o adam.

Fıkıh kitaplarıyla, yine cami ve ezan,
Bunlara, kıymet verir İslamiyet her zaman.

Kim bu aziz şeyleri, aşağılarsa eğer,
Mâzallah küfre girip, imanını kaybeder.

Biri, bildiÄŸi halde, kıbleden baÅŸka yöne,
DoÄŸru namaz kılarsa, küfürdür bu da yine.

Ä°slam’da (küfr-i hükmi) addedilen hallerden,
Sakınmayan kimsenin, imanı gider hemen.

Mümine, kötülemek kastıyla (kâfir) demek,
Küfür olmaz ise de, sakınmak lazımdır pek.

EÄŸer onun küfrünü isteyerek dediyse,
O zaman küfür olup, kâfir olur o kimse.

Hiç günah olduÄŸuna ehemmiyet vermeden,
Günah iÅŸleyenlerin, imanı gider hemen.

Yine, (Ä°badet yapmak ve günahtan sakınmak,
Lazım deÄŸil) diyen de, küfre düÅŸer muhakkak.

Ve yine kâfirlerin dini ayinlerini,
BeÄŸenip, kullanmak da küfr alametlerini,

Mesela bir zaruret yokken zünnar kuÅŸanmak,
Küfr olur, hem bunları sevip, el kavuÅŸturmak.

(Falan şey filandadır) veyahut (Yoktur) dese,
Sonra, (Kâfir olayım) diye yemin eylese,

O ÅŸey, o kimselerde olsa da, olmasa da,
O, kendi rızasıyla küfre düÅŸer o anda.

Ve yine bir Müslüman, zina, faiz ve yalan,
Gibi, her dinde dahi, günah ve yasak olan,

Bir ÅŸey için, (KeÅŸke bu, helal olsa idi de,
Ben de yapsaydım) diye, bulunsa temennide,

Bu temenni küfr olup, çirkin ve çok kötüdür.
Zira bu, o kiÅŸinin imanını götürür.

Yine, (Peygamberlere inanıyorum, ama,
Adem aleyhisselam Peygamber mi acaba?

Bilmiyorum) demek de, küfürdür yine aynen.
Kaybeder imanını yani böyle düÅŸünen.

Kim ki Resulullahın, ahir zaman Nebisi,
OlduÄŸunu bilmezse, küfre düÅŸer o kiÅŸi.

(EÄŸer Peygamberlerin dediÄŸi doÄŸru ise,
Kurtulduk) diyen kimse, ÅŸüphe ile dediyse,

Yani Peygamberlere itimat etmeyerek,
Söylediyse, küfürdür, dikkatli olmak gerek.

Ve yine bir kimseye, (Gel namaz kıl!) deseler.
O dahi (Kılmam!) dese, o anda küfre girer.

Ve lakin bu ÅŸekilde söylemekle o kimse,
(Senin sözünle kılmam!) demek istemiÅŸ ise,

Yani, (Hak teâlânın emriyle kılarım ben.)
Demek istemiÅŸ ise, beri olur küfürden.

Birine, (Tırnağını kes!) diye söyleseler.
(Zira Resulullahın sünnetidir) deseler.

O dahi (Kesmem!) dese, küfr olur yine hemen.
Her sünnet için dahi, böyledir durum aynen.

Ama, (Senin sözünle kesmem) derse eÄŸer ki,
O takdirde, küfürden kurtulur elbette ki.