İman, Resulullahın, Allah'tan getirdiği,
Zaruri bilgilere inanmaktır tam, kati.
Ä°ÅŸte bu bilgilerden birine, her kim eÄŸer,
Ä°nanmaz ve inkâra kalkarsa, küfre girer.
Hatta inanmamayı gösteren, belli eden,
Bir söz ve hareketi olmasa da kalbinden,
Ä°ster ÅŸaka, isterse gönülden olmayarak,
Olsa dahi, o yine küfür olur muhakkak.
Kim, (Kur'an-ı kerimin, bir zahir, anlaşılan,
Manası vardır ama, lazım değil o şu an.
Bir de gizli, batıni, bir iç manası vardır.
Ki, işte bize asıl, bu manası lazımdır.)
Der ve buna, kalbinden inanır ise eğer,
Küfre düÅŸüp, mâzallah imanını kaybeder.
Küçük günaha devam, büyük günaha girer.
Büyükte ısrar ise, kulu küfre sürükler.
Hiç dinden ve imandan habersiz bir kiÅŸinin,
Mevki sahiplerine, sırf yaltaklanmak için,
Yani bir dünyalığa kavuÅŸmak için, eÄŸer,
Ona, (Yarattın!) derse, o anda küfre girer.
İsa aleyhisselam, Rabbimiz tarafından,
GöÄŸe çıkarıldı ve orada saÄŸdır ÅŸu an.
Kıyamete yakın da, dünyaya tekrar iner.
Bunu inkâr eden de, mâzallah küfre girer.
(Cihat, Ä°slamiyet’te nasihat ile olur.
Kılıç ile, top ile savaÅŸmak bizde yoktur.)
Diyerek, kim Kur'anın cihat âyetlerini,
EÄŸer inkâr ederse, küfre atar kendini.
Hazret-i Mehdi’yi de inkâr etse kim eÄŸer,
O da, bu inkârıyla, mâzallah küfre girer.
(Resulullah sayıklar, söz söyler faidesiz.)
Diye inanan dahi, küfre düÅŸer ÅŸüphesiz.
Zira bu söz, gösterir Ona güvenmemeyi.
Hem de Onun dinine itimat etmemeyi.
Ä°badeti, harama benzetip, öyle yapmak,
Mesela çalgı ile, ÅŸarkıyla namaz kılmak,
Yahut çalgı çalarak okumak da Kur'anı,
Küfr olup, böyle yapan zayi eder imanı.
Nevruz, mecusilerin bayramlarıdır yine.
Müslüman, kıymet vermez onların günlerine.
Kim o gün, onlar gibi yaparsa beÄŸenerek,
Kıymet vermek olur ki, küfür’den korkulur pek.
Yine bir Müslümana, kim (kâfir!) derse eÄŸer,
O sözü geri dönüp, kendisi küfre girer.
Her kim, Resulullahtan eÄŸer yüz çevirirse,
BaÅŸkasını, Resulden daha büyük bilirse,
Bu hali, onun için gayet tehlikelidir.
Yani bu, küfür olup, imanını yitirir.
Hazret-i Ali’yi de, yine Resulullahtan,
Üstün gören bir kimse, düÅŸmüÅŸtür küfre o an.
Yani Resulullahın sevgisini, bir kimse,
Hiç araya katmadan, yalnız onu severse,
Bu, Resulü bırakıp, ona yüz çevirmektir.
Böyle yapan, mâzallah küfre girmiÅŸ demektir.
(Allahü teâlânın Resulünün dinine,
Ä°htiyaç yoktur) demek, küfürdür elbet yine.
Yine, (Fiillerinde, tesiri yoktur kulun.)
Diye kim inanırsa, imanı gider onun.
Küfre sebep olacak bir söz veya bir iÅŸi,
Bile bile yapar ve söyler ise bir kiÅŸi,
Bunu, isteÄŸi ile, yani cebr olunmadan,
Åžaka dahi söylerse, imanı gider o an.
Tövbe için, yetiÅŸmez ÅŸehadeti söylemek.
Lazımdır o ÅŸeyden de, ayrıca tövbe etmek.
Yani hangi kapıdan çıktı ise o eÄŸer,
Yine aynı kapıdan girmesi icab eder.
Bir ÅŸeyin, küfre sebep olduÄŸunu bilmemek,
Özür deÄŸil, çok büyük günahtır, bilmek gerek.
Çünkü Ä°slamiyet’in temeli, üç esastır.
Bunlar da ilim, amel, üçüncüsü ihlastır.
Bir kâfir, kelime-i tevhidi söylemekle,
Şerefleniyor ise nasıl iman etmekle,
Mümin de, küfrü mucip söylerse bir söz eÄŸer,
Bu bir kelime ile, mâzallah küfre düÅŸer.
Yine bir Müslümanın, bir söz veya iÅŸinde,
Yüz çeÅŸit mana olup, bunların da içinde,
Ä°manlı olduÄŸunu gösterse tek birisi,
Lakin küfrü bildirse, doksan dokuz tanesi,
Müslüman olduÄŸunu söylemelidir yine.
Çünkü hep hüsn-ü zanla bakmalıdır mümine.
Yalnız mümin olana, böyle hüküm verilir.
Müslüman olmayanlar, bu hükümden beridir.
Son nefeste imansız gitmeye sebep olan,
Şeylerden de sakınmak lazımdır yine her an.
Mesela imanını, ehl-i sünnet üzere,
Düzeltmesi lazımdır Müslümanın bir kere.
Sonra da, öÄŸrenerek hemen ilmihalini,
Buna uydurmalıdır, muhakkak her halini.
Ä°mansız ölmekten de korkmalı ki her zaman,
Yoksa küfür üzere ölebilir her insan.
Beş vakit namazını, vaktinde kılmak dahi,
Ä°manla ölmek için, bir sebeptir en iyi.
Her kim, Resulullahtan eÄŸer yüz çevirirse,
BaÅŸkasını, Resulden daha büyük bilirse,
Bu hali, onun için gayet tehlikelidir.
Yani bu, küfür olup, imanını yitirir.
Hazret-i Ali’yi de, yine Resulullahtan,
Üstün gören bir kimse, düÅŸmüÅŸtür küfre o an.
Yani Resulullahın sevgisini, bir kimse,
Hiç araya katmadan, yalnız onu severse,
Bu, Resulü bırakıp, ona yüz çevirmektir.
Böyle yapan, mâzallah küfre girmiÅŸ demektir.
(Allahü teâlânın Resulünün dinine,
Ä°htiyaç yoktur) demek, küfürdür elbet yine.
Yine, (Fiillerinde, tesiri yoktur kulun.)
Diye kim inanırsa, imanı gider onun.
Küfre sebep olacak bir söz veya bir iÅŸi,
Bile bile yapar ve söyler ise bir kiÅŸi,
Bunu, isteÄŸi ile, yani cebr olunmadan,
Åžaka dahi söylerse, imanı gider o an.
Tövbe için, yetiÅŸmez ÅŸehadeti söylemek.
Lazımdır o ÅŸeyden de, ayrıca tövbe etmek.
Yani hangi kapıdan çıktı ise o eÄŸer,
Yine aynı kapıdan girmesi icab eder.
Bir ÅŸeyin, küfre sebep olduÄŸunu bilmemek,
Özür deÄŸil, çok büyük günahtır, bilmek gerek.
Çünkü Ä°slamiyet’in temeli, üç esastır.
Bunlar da ilim, amel, üçüncüsü ihlastır.
Bir kâfir, kelime-i tevhidi söylemekle,
Şerefleniyor ise nasıl iman etmekle,
Mümin de, küfrü mucip söylerse bir söz eÄŸer,
Bu bir kelime ile, mâzallah küfre düÅŸer.
Yine bir Müslümanın, bir söz veya iÅŸinde,
Yüz çeÅŸit mana olup, bunların da içinde,
Ä°manlı olduÄŸunu gösterse tek birisi,
Lakin küfrü bildirse, doksan dokuz tanesi,
Müslüman olduÄŸunu söylemelidir yine.
Çünkü hep hüsn-ü zanla bakmalıdır mümine.
Yalnız mümin olana, böyle hüküm verilir.
Müslüman olmayanlar, bu hükümden beridir.
Son nefeste imansız gitmeye sebep olan,
Şeylerden de sakınmak lazımdır yine her an.
Mesela imanını, ehl-i sünnet üzere,
Düzeltmesi lazımdır Müslümanın bir kere.
Sonra da, öÄŸrenerek hemen ilmihalini,
Buna uydurmalıdır, muhakkak her halini.
Ä°mansız ölmekten de korkmalı ki her zaman,
Yoksa küfür üzere ölebilir her insan.
Beş vakit namazını, vaktinde kılmak dahi,
Ä°manla ölmek için, bir sebeptir en iyi.
|
