Ebu Bekr-i Ebheri, hal ehli bir evliya.
Bu zatın zamanında, din ilmi oldu ihya.

Bir günkü sohbetinde buyurdu: (Müslümanlık,
Birlikte bulunmayı görür uygun, muvafık.

Zira beraberlikte vardır hayır ve rahmet.
Halbuki ayrılıkta, var azap ve felaket.

Müslümanlar, Cennette olurlar bir arada.
Hem de ebedi olup, ayrılık yok orada.

Dünya, hayal ve hiçtir, iÅŸi de hiçtir elbet.
Hiç ile uÄŸraÅŸan da, hiç olur en nihayet.

Ölüm ve sonrasına, kim hazırlanır ise,
Odur Allah indinde hayırlı, iyi kimse.

Biz, her an, her saatte bir işler yapıyoruz.
Ve her bir işimizde, bir niyet taşıyoruz.

Bu da, ya (nefis) için, ya da (Allah) içindir.
Yani kul, her iÅŸinde imtihan içindedir.

Kalb, her an, her saniye, saÄŸa sola döner hep.
Ya hayra karar verir, ya ÅŸerri eder talep.

Nitekim Resulullah, ederdi ÅŸöyle dua:
(Ya Rabbi, sen kalbimi sabit kıl doğru yolda.)

Ey insan, son nefeste döner de eÄŸer kalbin,
Küfr üzere durursa, o zaman n'ôlur halin?

Ä°man üzre durması isteniyorsa eÄŸer,
Salih kimseler ile bulunmalı beraber

Hep iyilerle olup, edersek çok ibadet,
Son anda, iman ile gideriz en nihayet.

Büyükler buyurdu ki: (Her iyiliÄŸe engel,
İnsanın kendisidir her şeyden daha evvel.)

Nefis, çok tehlikeli düÅŸmandır sahibine.
Zira çalışmaktadır, hep onun helakine.

DüÅŸmanı, dışarıda aramayalım ki biz,
DüÅŸman içimizdedir, o da, kendi nefsimiz.

Ondan kurtulmak için, okumalı çok kitap.
Zira din bilgisiyle, kuvvet bulur ruh ve kalb.

Dünyaya, ne kadar çok dalarsak akÅŸam sabah,
O düÅŸmanla, o kadar dost oluruz mâzallah.

Ahirete ne kadar yapışırsak bahusus,
O düÅŸmanın ÅŸerrinden, o kadar kurtuluruz.

Biz ÅŸimdi otururken, görüyor Allah bizi.
Bizden iyi biliyor, niyet ve kalbimizi.

Her günü, son gün gibi edin siz mülahaza.
Yine, son vakit gibi durun siz her namaza.

Vakit bildirmemiÅŸtir kimseye zira ecel.
Hazırlanın ölüme, kurmayın uzun emel.

Şimdi ehl-i Cehennem, kabirde yanıyorlar.
Gözümüz görmese de, bu azaplar ÅŸimdi var.

Ahirette, gidecek iki yer vardır ki hem,
Biri ebedi Cennet, biri sonsuz Cehennem.

Gözden perde kalkınca, görünür bu hakikat.
Çok piÅŸman olunsa da, çaresi olmaz fakat.)