Ebu Bekr-i Ebheri, âlim ve veli bir zat.
Yılmadan insanlara ederdi hep nasihat.

Bir gün de buyurdu ki: (Ey Müslümanlar, ÅŸu an,
Nefs-i emmaresidir insana büyük düÅŸman.

Ä°slam’ın her emrinde, bu nefsi kırmak vardır.
Ä°slam’a uyulursa, o da payını alır.

İstişare eyle ki, bu, nefsi kırar iyi.
Zira nefis, istemez istiÅŸare etmeyi.

EÄŸer yolda giderken, rastlarsan bir mümine,
Önce sen selam ver ki, kırılsın nefsin yine.

Müsafeha edecek olursan yine eÄŸer,
Önce sen el uzat ki, bu dahi nefsi ezer.

Kırıldığın kimseden, önce sen özür dile.
Ki, yine senin nefsin kırılsın böylelikle.

Öfkelenme, halim ol, çok çalış, olma tembel.
Bunların herbiri de, nefsi kırar mükemmel.

Nefsin, bizi en fazla kandırdığı husus da,
Bize hep, (sen haklısın) dedirtir her hususta.

Lakin Resulullahın tavsiyesi bu değil.
Bize, Onun ahlakı olmalı rehber, delil.

Zira o buyurur ki: (EÄŸer iki Müslüman,
Herhangi ihtilafa düÅŸerlerse bir zaman,

Hangisi, diÄŸerinden özür dilerse önce,
O kimseye, yüksek bir köÅŸk verilir ölünce.

Bunun, mahÅŸer yerinde kefili, benim bizzat.
KöÅŸkün anahtarını, istesin benden o zat.)

Bir gün de buyurdu ki: (KardeÅŸlerim bu kibir,
Bilin ki, insanların büyük felaketidir.

Ä°ki ziynet vardır ki, süsler insanları hep.
Onun biri (tevazu), diÄŸeri (hayâ, edep).

Mevki ve selahiyet, mal çokluÄŸu, zenginlik,
Kabiliyetli olmak, güzellik ve zekilik,

Faikiyet saÄŸlayan bütün bu ÅŸeyler de hep,
Felakettir insana, olursa kibre sebep.

Bundan kurtulmanın da çaresi, tevazudur.
Bu da, kulun kendini (hiç) bilmesiyle olur.

Zira kibirlenecek neyin var ki ey insan?
Gece gündüz Rabbine edersin günah, isyan.

Bir damla sudur aslın, ölürsün bugün yarın.
Sayılmayacak kadar, çoktur hem de günahın.

Kendine gel, adam ol, olsan dahi paÅŸa, bey.
Teneşir tahtasında bitecek yarın her şey.

Bugünkü havaların, yarın sona erecek.
Ölüme hazırlan ki, çetin günler gelecek.

Bakmayın ÅŸimdi dimdik, ayaktayız, yürürüz.
Yakında, musallada yatarız, hem de dümdüz.

Bir gün Resul-i ekrem, uÄŸrayıp kabristana,
Ağlayınca, eshabı sordular bunu Ona.

Buyurdular ki: (Ölüm, dehÅŸetli bir iÅŸ elbet.
Buna hazırlanın ki, başa gelir akıbet.)