Ä°mam-ı Rabbani ki, büyük bir evliyadır.
Kalblere tesir eden nasihatları vardır.

Bu zat buyuruyor ki: (OÄŸlum, sen ne garipsin.
Kulları memnun edip, Rabbi gücendirirsin.

Daha mı mühimdir ki sence kulun rızası,
Günahlara dalarak, edersin onu razı.

Her sıkıntıyı aşmak arzu edersen şayet,
Günahını düÅŸünüp, istiÄŸfara devam et.

SaÄŸlamlar hasta olur, gençler olur ihtiyar.
Ecel, her bir insanı, bir gün gelip yakalar.

Çıkar senin ruhun da cesedinden bir zaman.
Anında ayrılırsın evladından, malından.

Kefenlenip, mezara konursun belki yarın.
Malların taksim olur, yetim kalır evladın.

Günahın karşılığı, ateÅŸ olur o günde.
Öyleyse iyi sakın bir günah gördüÄŸünde.)

Bir gün de buyurdu ki: (Åžimdi vardır Cehennem.
Dünya ateÅŸlerinden daha ÅŸiddetlidir hem.

Bu ÅŸiddetli azaptan kurtulabilmek için,
Haramdan sakınması lazım gelir kişinin.

Kim haramdan kaçarsa, bulur izzet ve ÅŸeref.
Kim de günah iÅŸlerse, zelil olur maalesef.

Her kiÅŸi, dünyadaki her amelinden, bizzat,
Hesaba çekilecek, gün gün ve saat saat.

O, amel defterini görünce satır satır,
Yaptığı günahlardan mahcup olur, utanır.

Öyle çok üzülür ki, piÅŸman olur bin kere.
Lakin yoktur faydası, olan olmuş bir kere.)

Asla dünya kelamı edilmezdi yanında.
Biri gıybet etseydi, sustururdu anında.

Derdi: (Kötülenecek biri varsa, o benim.
Gıybet büyük günahtır, cezası da pek elim.)

Birisi gıybet yaptı bir gün onun önünde.
Bu mübarek zat ise oruçluydu o günde.

Gıybet eden adama buyurdu ki o bizzat:
(Bu gün oruçlu idim, sevabı gitti fakat.)

O kimse hayret edip, ÅŸöyle arz eyledi ki:
(Efendim, siz kimseyi gıybet etmediniz ki.)

Buyurdu: (Öyle ama, dinledim onu ben de.
Bu gıybet günahında, ortaktır dinleyen de.)

Birisine yazdığı mektupta buyurdu ki:
(Gafletle yaşıyoruz, öleceÄŸiz halbuki.

Hep günah iÅŸlemekle geçiyor günlerimiz.
Karardı isyan ile amel defterlerimiz.

Dedikodu, iftira, yalan gıybet su-i zan.
Gece gün Rabbimize eyledik günah, isyan.

Böyle günah içinde biterse bu ömrümüz,
Yarın kabul görür mü bahane ve özrümüz?

Bu cihan bahçesine gül için geldik, fakat,
Hep diken toplamakla ömrümüz geçti, heyhat!)